Disintegrasyon, bir şeyin parçalara ayrılması veya dağılması anlamına gelir. Psikoloji ve psikiyatri alanında kullanıldığında, disintegrasyon terimi genellikle bireyin kişilik yapısının veya bilişsel işlevlerinin parçalanması veya bozulması durumunu ifade eder.
Disintegrasyon genellikle çocukluk çağı otizm spektrum bozukluğuyla ilişkilendirilir. Leo Kanner tarafından tanımlanan „erken çocukluk disintegrasyonu“ olarak bilinen bir durumda, çocuk normal gelişim gösterirken belirgin bir gerileme yaşar ve sosyal, iletişimsel ve davranışsal becerilerinde kayıplar ortaya çıkar.
Bunun yanı sıra, disintegrasyon kavramı, psikotik bozukluklar gibi bazı psikiyatrik durumlarla da ilişkilendirilebilir. Örneğin, „disintegratif psikoz“ olarak da adlandırılan Heller sendromu, çocukluk döneminde normal gelişim gösteren bir bireyin birdenbire sosyal becerilerini, dilini ve davranışlarını kaybetmesiyle karakterizedir.
Disintegrasyon, genellikle bireyin işlevselliğini ciddi şekilde etkileyen bir durumdur. Tedavi genellikle multidisipliner bir yaklaşım gerektirir ve bireyselleştirilmiş müdahaleler, terapi ve destekleyici önlemler içerebilir. Her durumda, bir uzmana danışmak ve uygun bir değerlendirme yapmak önemlidir.