His ve duygu, insan deneyiminin temel bileşenleri olup, birbiriyle iç içe geçmiş, fakat birbirinden farklı iki kavramdır.
His, genellikle bedensel bir tepki olarak tanımlanır ve dış dünyadan gelen uyaranlara verilen doğrudan fizyolojik yanıttır. Örneğin, sıcaklık, ağrı, dokunma gibi duyular, dış uyaranların bedensel algılanışıdır. Bu algılamalar, sinir sistemimiz tarafından işlenir ve bize dış dünyayı anlamamızı sağlar. Hisler, genellikle öznel değildir ve doğrudan fiziksel uyarılara bağlıdır.
Duygu ise daha karmaşık bir kavramdır ve hem fizyolojik hem de psikolojik unsurları içerir. Duygular, bireyin deneyimlerine, inançlarına ve anılarına bağlı olarak gelişir ve genellikle bir durum, düşünce veya ilişkiye verilen kişisel yanıttır. Örneğin, sevgi, korku, mutluluk, üzüntü gibi duygular, bireyin bir olaya veya duruma verdiği bütünsel tepkidir. Duygular, sadece fiziksel hislerden daha fazlasını içerir; bireyin bu hislere yüklediği anlam ve bu hislerle ilişkilendirdiği düşünceler ve davranışları da içerir.
Her iki kavram da insan davranışını ve deneyimini anlamada temel öneme sahiptir. Hisler, duygularımızı etkileyebilir; örneğin, bir rahatsızlık hissi endişeye yol açabilir. Benzer şekilde, duygularımız da hislerimizi etkileyebilir; örneğin, mutlu olduğumuzda ağrı eşiğimiz artabilir. His ve duygu, bireyin dünya ile etkileşimini ve bireyin içsel deneyimini şekillendiren, birbirine bağlı ve dinamik süreçlerdir.