Çevresel önemi olan mekanik olmayan eylem teorisi.
Merkezcil ve merkezkaç kuvvetlerin kendiliğinden organizasyonu.
Alan teorisi, sosyal psikoloji ve Gestalt psikolojisi alanlarında ortaya çıkan ve bireyin davranışlarını, deneyimlerini ve algılarını anlamak için sosyal, psikolojik ve çevresel faktörlerin etkileşimini inceleyen bir kavramdır. Alan teorisine göre, bireyin deneyimleri ve davranışları, kişisel özelliklerle çevresel koşullar arasındaki dinamik etkileşimlerin bir sonucudur.
Kurt Lewin, alan teorisinin öncülerinden biridir ve bu teorinin temel prensiplerini şu şekilde özetlemiştir:
- Davranış, bireyin iç dünyası ve çevresel faktörlerin etkileşimiyle belirlenir.
- İnsan deneyimi ve davranışı, bireyin yaşadığı ve algıladığı „yaşam alanı“ (ya da „psikolojik alan“) içinde ele alınmalıdır.
- Yaşam alanı, bireyin iç dünyası, çevresel koşullar ve sosyal bağlamların birleşimidir ve bu faktörlerin her biri davranışı etkileyebilir.
- Yaşam alanındaki değişiklikler, deneyim ve davranıştaki değişikliklere yol açabilir.
- Bireylerin deneyimleri ve davranışları, yaşam alanındaki güçlerin ve gerilimlerin dengesine bağlıdır.
Alan teorisi, sosyal psikoloji ve Gestalt psikolojisi için önemli bir temeldir ve insan davranışlarını anlamak için bütünsel bir yaklaşım sunar. Bu teori, insan deneyimini ve davranışını karmaşık ve dinamik bir süreç olarak kabul eder ve bireyin deneyimlerini ve davranışlarını anlamak için çevresel ve sosyal faktörlerin dikkate alınması gerektiğini vurgular.
Alan teorisi, insan davranışının ve deneyiminin anlaşılması için birçok sosyal psikoloji ve Gestalt psikoloji çalışmasının temelini atmıştır. Bu teori, insanlar arası ilişkiler, liderlik, öğrenme, motivasyon ve çatışma çözme gibi konuların incelenmesine katkıda bulunmuştur.