Dürtü-davranış ilişkisi, bireyin bir dürtüye tepki olarak gerçekleştirdiği davranışı ifade eder. Dürtüler, bireyin içsel veya dışsal bir uyarana karşı duyduğu istek veya harekete geçme eğilimidir. Dürtüler, bireyin ihtiyaçlarını karşılamak, hedeflere ulaşmak veya bir durumu değiştirmek için ortaya çıkar.
Dürtüye tepki olarak gerçekleşen davranışlar, bireyin dürtüyü nasıl algıladığı, yorumladığı ve değerlendirdiği ile yakından ilişkilidir. Bir dürtü, farklı bireylerde farklı davranışlara yol açabilir, çünkü bireylerin kişisel özellikleri, deneyimleri, değerleri ve öğrenme süreçleri farklılık gösterir.
Davranışın dürtüyle ilişkisi, bir dürtünün bireyin davranışını doğrudan tetiklemesi şeklinde olabileceği gibi, bazen dürtü ve davranış arasında düşünce süreçleri ve değerlendirmelerin yer aldığı daha karmaşık bir süreç de bulunabilir. Bireyin dürtüye karşı nasıl tepki vereceği, bilişsel süreçler, duygusal durum, önceki deneyimler ve sosyal faktörler gibi birçok etkene bağlı olabilir.
Dürtü-davranış ilişkisi, bireylerin dürtülerini yönetme ve kontrol etme becerileriyle de ilgilidir. Dürtülerin kontrolsüz bir şekilde harekete geçmesi veya dürtülerin sürekli olarak bastırılması sağlıklı bir denge sağlamaz. Sağlıklı bir dürtü-davranış ilişkisi, bireyin dürtüleri fark etme, değerlendirme, uygun şekilde yönlendirme ve gerektiğinde uygun davranışlar sergileme becerisini içerir.
Dürtü-davranış ilişkisi, psikolojik ve sosyal bilimlerdeki birçok araştırma alanında incelenmektedir. Bu çalışmalar, insan davranışını anlama, motivasyonu ve davranış değişikliğini anlamak için önemli bilgiler sağlamaktadır.