Ekstraversiyon, kişilik psikolojisinde kullanılan bir terimdir ve bir kişinin dışa dönük, sosyal, enerjik, konuşkan ve dış dünyaya yönelen bir kişilik özelliğini ifade eder. Ekstravert bireyler genellikle sosyal etkileşime ve insanlarla ilişkilere yönelik bir ilgi ve enerjiye sahiptirler. Sosyal etkinliklerden keyif alırlar, grup ortamlarında rahat hissederler ve yeni insanlarla tanışmak konusunda istekli olurlar.
Ekstraversiyon, beş faktör kişilik modelinin bir parçasıdır ve diğer faktörlerle birlikte kişilik özelliklerini tanımlayan bir ölçüdür. Beş faktör kişilik modelindeki diğer faktörler; nörotiklik (duygusal istikrarsızlık), uyumluluk (dostluk, uyumlu ilişkiler), sorumluluk (düzenlilik, özen), açıklık (yaratıcılık, yeni deneyimlere açıklık) ve bilinç (dikkatli, disiplinli olma) olarak adlandırılır.
Ekstraversiyon düzeyi bireyden bireye farklılık gösterebilir. Bazı insanlar doğal olarak daha ekstrovertken, bazıları daha introvert olabilir. Ekstravertlik, sosyal etkileşimlere ve dış dünya ile bağlantı kurmaya olan ilgi ve eğilimi ifade ederken, introvertlik ise içe dönük, daha içsel düşüncelere ve tek başına zaman geçirmeye yönelik bir eğilimi ifade eder.
Ekstraversiyon, bireylerin davranışları, tercihleri ve etkileşim tarzları üzerinde etkili olabilir. Ekstravert bireyler genellikle sosyal ortamlarda daha aktiftir, iletişim becerileri güçlüdür ve liderlik veya takım çalışması gibi sosyal rollerde başarılı olabilirler. Ancak herkesin kişilik özellikleri farklı olduğu için, herhangi bir özelliğin kendisiyle tam olarak örtüşmesi beklenemez ve kişilik çeşitliliği doğal bir durumdur.