Hayal kırıklığı-saldırganlık hipotezi, psikoloji ve sosyal bilimlerde kullanılan bir teoridir. Bu hipotez, kişilerin hayal kırıklığına uğradıklarında daha saldırgan davranma olasılığının arttığını öne sürer. Temelde, kişilerin hayal kırıklığı yaşadıklarında bu olumsuz duygusal deneyimi başkalarına yöneltebileceği veya dışa vurabileceği bir mekanizma olarak açıklanır.
Bu hipotez, özellikle aşırı hayal kırıklığına uğradığında kişilerin, bu olumsuz duygusal durumu başkalarına yönlendirebileceğini veya dışa vurabileceğini öne sürer. Bu, öfke, saldırganlık veya düşmanlık gibi negatif davranışlarla sonuçlanabilir.
Ancak bu hipotez, bireyler arasındaki farklılıkları ve kişisel deneyimleri dikkate almayabilir. Herkes hayal kırıklığına uğradığında saldırgan hale gelmez ve bu tür tepkiler kişiden kişiye değişebilir. Ayrıca, hayal kırıklığı yaşayan bir kişinin saldırganlık sergileme şekli, kişisel özelliklerine, çevresel etkenlere ve diğer faktörlere bağlı olarak değişebilir.
Bu hipotez, insan davranışını anlamada ve açıklamada bir araç olarak kullanılır, ancak her durumda geçerli olmadığını unutmamak önemlidir. Hayal kırıklığı ve saldırganlık arasındaki ilişki, daha karmaşık bir şekilde etkileşen birçok faktöre bağlıdır ve kişisel deneyimlerle şekillenir.