Hiperpolarizasyon, bir nöronun veya hücrenin membran potansiyelinin normalden daha negatif bir seviyeye sahip olduğu bir durumu ifade eder. Membran potansiyeli, bir hücre zarının iç ve dış yüzeyleri arasındaki elektriksel farkı belirtir. Nöronlar, hücreler ve özellikle sinir hücreleri arasında iletişim kurmak için membran potansiyeli değişiklikleri kullanırlar.
Normalde, bir nöron dinlenme durumunda iken, membran potansiyeli negatif bir değerdedir ve bu duruma dinlenme potansiyeli denir. Uyarıcı bir stimulus nörona ulaştığında, membran potansiyeli az pozitif hale gelir (depolarizasyon) ve bu, bir eylem potansiyeli olarak bilinir. Eylem potansiyeli, sinir hücresinin uyarının iletimi için bir elektriksel sinyal ürettiği anlamına gelir.
Hiperpolarizasyon, bir hücrenin membran potansiyelini normalden daha negatif bir değere getirir. Bu durum, uyarıcı bir stimulusun nöronu uyarabilmesi için daha fazla enerji gerektirmesine neden olur. Hiperpolarizasyon, nöronların ve diğer hücrelerin normal işleyişinde önemli bir rol oynar çünkü hücrenin dinlenme durumuna geri dönmesini sağlar ve ardışık uyarıcılara karşı daha dirençli hale getirir.
Hiperpolarizasyon, birçok nöron ve hücre türünde farklı mekanizmalarla gerçekleşebilir. Bu, birçok farklı hücresel süreç ve iyon kanalları aracılığıyla düzenlenir. Hiperpolarizasyon, sinir sistemi ve diğer biyolojik süreçlerin düzgün çalışması için önemlidir.