İçsel motivasyon, bir bireyin faaliyetleri veya görevleri yerine getirirken dışsal ödüller veya cezalar olmaksızın kendi içsel tatmini, ilgi, zevk veya merakından kaynaklanan bir motivasyon türüdür. Kişinin, yapmayı sevdiği veya kendiliğinden değerli bulduğu bir işi yaparken hissettiği tatmin, bu tür motivasyonun özünü oluşturur.
İçsel motivasyon, öğrenme, yaratıcılık ve kişisel gelişim gibi alanlarda önemli bir rol oynar. Bir kişi bir faaliyeti içsel olarak motive olduğunda, o faaliyeti daha ilgili, odaklanmış ve istekli bir şekilde gerçekleştirir. Bu tür motivasyonun örnekleri arasında bir müzik aletini öğrenmek için harcanan zaman, bir kitabı zevk almak için okumak veya bir konu hakkında bilgi sahibi olmak için yapılan araştırma sayılabilir.
İçsel motivasyonun en önemli unsurları üç ana kategoride toplanabilir:
1. Yetkinlik: Bir bireyin bir görevi başarıyla tamamlama yeteneğine olan inancı.
2. Özerklik: Bir bireyin kendi kararlarını alma ve kendi eylemlerini yönlendirme yeteneği.
3. İlişkililik: Bireylerin diğer insanlarla bağlantı kurma ve topluluğa ait olma ihtiyacı.
İçsel motivasyon, genellikle daha kalıcı ve sürdürülebilir olarak kabul edilir. Dışsal motivasyonun aksine, içsel motivasyon özgünlük ve öz-yeterlik duygularını destekler ve bireyin kendi kendini düzenleme yeteneklerini geliştirir. Bu, içsel motivasyonun özellikle eğitim ve iş ortamlarında, kişilerin daha yüksek performans göstermelerine ve daha tatmin edici deneyimler yaşamalarına yardımcı olabileceği anlamına gelir.