Otizm, derin erken çocukluk davranış ve gelişim bozukluğu veya diğer bir deyişle çocuklukta diğer insanlarla duygusal ve sosyal temas kurma ihtiyacının az veya büyük ölçüde eksik olduğu ciddi bir psikolojik gelişmedir.
Erkekler genellikle kızlardan daha fazla etkilenir. Tipik semptomlar arasında konuşmayı reddetmek, hareketlerin veya eylemlerin zorlayıcı bir şekilde tekrarlanması, kendisi tamamen geri çekme ve cansız nesnelerle uğraşmaktır. Etkilenen insanlar entellektüel ve duygusal olarak eksik kalır. Kendi dünyasında kalır, diğer kişilerle iletişim kuramaz ve kişilik gelişimi gecikir,günlük rutin ihtiyaçlarını karşılama konusunda isteksizdirler. Otistik düşünce ile kişi, eylemlerinde veya düşüncelerinde dışardan etkilenmeye izin vermez, aksine sadece kişisel fikirleri ve istekleri tarafından yönlendirilir.
Bu hastalığın nedenleri hala bilinmemektedir.
Dünya Sağlık Örgütü tarafından derin gelişim bozukluğu olarak sınıflandırılan otizm, doktorlar, araştırmacılar tarafından, beynin doğuştan, tedavi edilemez bir algı ve bilgi işleme bozukluğu olarak tanımlanmaktadır. Mevcut tanı kriterleri erken çocukluk otizmi (Kanner sendromu) ve genellikle sadece üç yaşından sonra farkedilen Asperger sendromu arasında ayrım yapmakla birlikte, birçok doktor otizm spektrumu olarak tanımlamaktadır.