Ansiklopedi

Çevresel önemi olan mekanik olmayan eylem teorisi.

Merkezcil ve merkezkaç kuvvetlerin kendiliğinden organizasyonu.

Alan teorisi, sosyal psikoloji ve Gestalt psikolojisi alanlarında ortaya çıkan ve bireyin davranışlarını, deneyimlerini ve algılarını anlamak için sosyal, psikolojik ve çevresel faktörlerin etkileşimini inceleyen bir kavramdır. Alan teorisine göre, bireyin deneyimleri ve davranışları, kişisel özelliklerle çevresel koşullar arasındaki dinamik etkileşimlerin bir sonucudur.

Kurt Lewin, alan teorisinin öncülerinden biridir ve bu teorinin temel prensiplerini şu şekilde özetlemiştir:

1. Davranış, bireyin iç dünyası ve çevresel faktörlerin etkileşimiyle belirlenir.
2. İnsan deneyimi ve davranışı, bireyin yaşadığı ve algıladığı „yaşam alanı“ (ya da „psikolojik alan“) içinde ele alınmalıdır.
3. Yaşam alanı, bireyin iç dünyası, çevresel koşullar ve sosyal bağlamların birleşimidir ve bu faktörlerin her biri davranışı etkileyebilir.
4. Yaşam alanındaki değişiklikler, deneyim ve davranıştaki değişikliklere yol açabilir.
5. Bireylerin deneyimleri ve davranışları, yaşam alanındaki güçlerin ve gerilimlerin dengesine bağlıdır.

Alan teorisi, sosyal psikoloji ve Gestalt psikolojisi için önemli bir temeldir ve insan davranışlarını anlamak için bütünsel bir yaklaşım sunar. Bu teori, insan deneyimini ve davranışını karmaşık ve dinamik bir süreç olarak kabul eder ve bireyin deneyimlerini ve davranışlarını anlamak için çevresel ve sosyal faktörlerin dikkate alınması gerektiğini vurgular.

Alan teorisi, insan davranışının ve deneyiminin anlaşılması için birçok sosyal psikoloji ve Gestalt psikoloji çalışmasının temelini atmıştır. Bu teori, insanlar arası ilişkiler, liderlik, öğrenme, motivasyon ve çatışma çözme gibi konuların incelenmesine katkıda bulunmuştur.

Bu, fenilalanin – tirozin metabolizmasındaki bir bloğun neden olduğu resesif kalıtsal bir metabolik bozukluktur.

Albinizm, melanin adı verilen pigmentin üretiminde bir eksiklik nedeniyle ortaya çıkan genetik bir durumdur. Melanin, deri, saç ve gözlerde bulunan ve renk sağlayan bir pigmenttir. Albinizm, bireylerin deri, saç ve gözlerinde renk eksikliğine neden olur ve bu durum, çok hafiften şiddetli eksikliğe kadar değişebilir.

Albinizm, otozomal resesif bir kalıtım yoluyla geçer, yani hem anneden hem de babadan etkilenen genin bir kopyası alınmalıdır. Durum, dünya genelinde farklı etnik gruplarda ve popülasyonlarda görülebilir.

Albinizm, iki ana kategoriye ayrılabilir:

1. Oküler albinizm: Bu tip albinizm, sadece gözleri etkiler ve melanin eksikliği nedeniyle gözlerde renk değişiklikleri ve görme problemleri ortaya çıkar.
2. Oculocutaneous albinizm (OCA): Bu tip albinizm, gözler, deri ve saçları etkiler ve melanin eksikliği nedeniyle bu bölgelerde renk değişiklikleri yaşanır.

Albinizm belirtileri şunları içerebilir:

1. Deride, saçlarda ve gözlerde pigment eksikliği
2. Gözlerde renk değişiklikleri
3. Gözlerde hızlı hareketler (nistagmus)
4. Astigmatizma, miyopi veya hipermetropi gibi görme bozuklukları
5. Işığa karşı hassasiyet (fotofobi)
6. Gözlerin doğru bir şekilde odaklanamaması (göz koordinasyon problemleri)

Albinizmin tedavisi yoktur, ancak durumun etkilerini yönetmek ve yaşam kalitesini artırmak için önlemler alınabilir. Görme problemlerini yönetmek için gözlük, kontakt lensler veya göz ameliyatları kullanılabilir. Ayrıca, albinizmli bireylerin cilt kanseri riski daha yüksek olduğundan, güneş koruyucu ve uygun giysilerle güneşten korunma önemlidir.

Sonuç olarak, albinizm, melanin üretimindeki genetik bir eksiklik nedeniyle ortaya çıkan bir durumdur. Albinizmli bireyler, güneşten korunma ve görme problemlerini yönetmek için uygun önlemler alarak yaşamlarının kalitesini artırabilirler.

Bu, beyin sıvısındaki (beyin omurilik sıvısı) gama globülinlerinde bir artış olup, protein konsantrasyonu normal kalır. Bu değişiklik nörosifilizin veya bir beyin tümörünün varlığının erken bir göstergesi olabilir.

Albumino-kolloidal ayrışma (albuminocolloid dissociation), esas olarak tıbbi laboratuvar ortamlarında kullanılan ve özellikle protein elektroforezi gibi testlerde saptanan bir terimdir. Bu durum, serum proteinlerinin, özellikle albümin ve globulinlerin oranındaki bir değişikliği ifade eder.

Albümin ve globulinler, kan plazmasında bulunan proteinlerin iki ana grubudur. Albümin, plazma proteinlerinin en büyük bölümünü oluşturur ve sıvı dengesini, kan basıncını ve besin taşımayı düzenler. Globulinler ise bağışıklık sistemi fonksiyonlarında önemli bir rol oynarlar ve antikor üretimine katkıda bulunurlar.

Albumino-kolloidal ayrışma durumunda, albümin ve globulin oranında bir değişiklik gözlemlenir. Albümin seviyeleri azalırken, globulin seviyeleri artar. Bu durum, çeşitli hastalıklar ve durumlarla ilişkilendirilebilir, örneğin;

1. İltihaplı süreçler: İltihaplanma, albümin düzeylerini düşürürken, globulin düzeylerini yükseltir ve bu durum, albümin ve globulin oranındaki değişikliğe yol açar.
2. Karaciğer hastalıkları: Karaciğer, albümin üretiminin ana merkezidir ve karaciğer fonksiyonlarının bozulması albümin düzeylerinin düşmesine neden olabilir.
3. Kanser: Kanserli durumlar, albümin seviyelerinin azalmasına ve globulin seviyelerinin artmasına yol açabilir, çünkü bağışıklık sistemi ile ilişkili olan globulinlerin üretimi artar.
4. Nefrotik sendrom: Nefrotik sendrom, böbreklerin hasar görmesi ve protein kaybına neden olan bir durumdur. Bu, albümin seviyelerinin düşmesine ve globulin seviyelerinin artmasına neden olabilir.

Albumino-kolloidal ayrışma, çeşitli hastalıklar ve durumlarla ilişkili olabileceği için, bu durumu değerlendiren doktorlar, altta yatan nedeni teşhis etmek ve uygun tedaviyi başlatmak için kapsamlı bir değerlendirme yaparlar.

Bunlar, önceden hazırlanmış, içmeye hazır (RTD) veya tasarımcı içecekler olarak da bilinen hazır ve içinde alkol içeren tatlı içeceklerdir.

1990 yılının ortalarından beri Alman devletinin pazarında bulunmakta ve genellikle votka veya viski gibi alkollü içeceklerin yanı sıra limonata, meyve suları veya diğer şekerli içeceklerden oluşmaktadır. Alkolün tadı içindeki tatlı içecekler ile örtülüdür. Düşük fiyatlardan satılmasının yanı sıra, Alcopops’u partiler ve etkinliklerde popüler bir içecek haline gelmiştir. Alkollün tipik acı tadı yoktur. Alkol şeker ve karbonik asit ile karıştırıldığı için, normal alkollü içeceklerden daha hızlı kana karışır, bu da zehirlenmeye yol açar. Birçok genç insan Alcopops içerek içeriğindeki alkolü fark etmeden susuzluklarını giderir. Böylece özellikle gençler hızlı bir şekilde yüksek dozda alkol tüketirler. Gençlerin vücudu genellikle bu kadar yüksek miktarda alkol işlemek için henüz gelişmediğinden, zehirlenmeler çok hızlı bir şekilde ortaya çıkar ve bu da tehlikeli çok tehlikeli durumlar yaratabilir.

Alkol içeren karışık içeceklerin üretimi yeni bir fenomen değildir. Alcopops olarak pazarlanması diğer alkol satıcılarının kazançlarını düşürdü. Bu durum 1980 yılından 2001 yılına kadar keskin bir düşüşle devam etti. Bu eğilim, özellikle genç bir kitleye özel olarak hazırlanmış önemli reklam çabası ve yeni pazarlama stratejileri içeren Alcopops’un tanıtımıyla tersine döndü. Şimdi Alcopops’un satışı, bazı alkollü içecek üreticilerinin satışlarının neredeyse yarısını oluşturuyorlar. Bu içecekler genellikle süpermarketler ve içecek mağazalarında bulunmadan önce kulüpler ve barlar aracılığıyla pazarlanmaktadır – özellikle gençlerin satın almaları bu şekilde teşvik edilmektedir.

Ortalama olarak, bu içeceklerin alkol içeriği hacimce % 5-6’dır. Alkol içeriğine ek olarak, Alcopops’un yüksek kalorili içeriği de not edilmelidir. Özellikle şeker ve alkol yüksek kalorili tedarikçilerdir. Ticari olarak satılan iki şişe Alcopops, patates kızartmasının kalori miktarına ulaşabilir. Ek olarak, Alcopops genellikle alerjik reaksiyonlara neden olduğundan şüphelenilen katkı maddeleri ve koruyucular da içerir. Ayrıca, bu içecekler genellikle tatlandırıcılar ve renklendiricilerle çok yoğun bir şekilde zenginleştirilmiştir.

Alcopops, genellikle genç yetişkinler ve gençler arasında popüler olan, tatlı ve meyve aromalı alkollü içeceklerdir. Alcopops, çeşitli alkollü içeceklerle karıştırılan soda, meyve suyu veya diğer tatlandırıcılar içerir ve düşük ila orta düzeyde alkol içerir. İçerdiği alkol genellikle fermente şekerler veya şeker bazlı alkollerle yapılan bir tür içki olan malt içeceği veya likör bazlıdır.

Alcopops, şarap soğukları, malt içecekleri ve pre-mixed kokteyller gibi kategorilere ayrılabilir. Örnek olarak, sert limonata, sert soda ve bazı meyve aromalı malt içecekler gibi popüler ürünler bulunmaktadır. Alcopops, genellikle renkli şişelerde veya kutularda sunulur ve pazarlama stratejileri genellikle genç tüketicilere yöneliktir.

Alcopops, alkollü içeceklerin tüketimi ve alkolle ilgili zararlar konusunda bazı endişelere yol açmıştır. Bu içeceklerin hoş tatları ve düşük alkol içeriği, özellikle gençler ve genç yetişkinler arasında aşırı tüketimi teşvik edebilir. Alcopops’un düşük maliyeti ve kolay erişilebilirliği, alkol kullanımının başlangıcını hızlandırabilir ve alkol bağımlılığı riskini artırabilir. Bu nedenle, alcopops ve benzeri ürünlerin satışı ve tüketimi üzerinde düzenlemeler ve sınırlamalar uygulayan birçok ülke bulunmaktadır.

Bu, mineral metabolizması üzerinde özel bir etkisi olan adrenal korteksin bir hormondur.

Aldosteron, böbrek üstü bezlerinin adrenal korteks bölgesinde üretilen bir hormondur. Aldosteron, vücuttaki sıvı ve elektrolit dengesi üzerinde önemli bir rol oynar ve böbrekler, kalp, damarlar ve diğer dokuların işlevlerini etkiler.

Aldosteron, vücuttaki sodyum ve potasyum dengesini düzenleyen bir mineralokortikoid hormondur. Böbreklerde, aldosteron, kan dolaşımındaki sodyumun geri emilimini artırır ve idrardan sodyum atılımını azaltır. Bu, kan basıncının artmasına ve vücutta sodyum seviyesinin korunmasına yardımcı olur. Ayrıca, aldosteron potasyum atılımını artırır ve böylece vücuttaki potasyum seviyelerini düzenler.

Aldosteron, böbrek üstü bezi korteksinde, renin-angiotensin-aldosteron sistemi (RAAS) adı verilen bir dizi hormonal tepkime yoluyla üretilir. Bu sistem, böbreklerin kan basıncını düzenlemesi ve elektrolit dengesini koruması için önemlidir.

Aldosteron hormonunun yüksek seviyeleri, hiperaldosteronizm adı verilen bir duruma yol açabilir. Bu durum, hipertansiyon (yüksek tansiyon), kalp yetmezliği ve elektrolit dengesizliği gibi problemlere neden olabilir. Düşük aldosteron seviyeleri, hipoadosteronizm adı verilen bir duruma yol açabilir ve bu durum, elektrolit dengesizliği ve düşük kan basıncına neden olabilir.

Aldosteronun vücuttaki sıvı ve elektrolit dengesi üzerindeki önemi, tıbbi tedavide de kullanılır. Özellikle hiperaldosteronizm tedavisinde, aldosteron antagonistleri olarak adlandırılan ilaçlar kullanılır. Bu ilaçlar, aldosteron hormonunun etkisini azaltarak kan basıncını ve elektrolit dengesini düzenler.

Aleksitimi, hastanın farklılaşmamış duyguları zorlukla ifade edebileceği gerçeğini gösterir, ancak belirli korkular / saldırganlık ve düşüncesi sadece somut gerçeklikle ilgilidir.

Hasta ile ilgilenenler hastaları yaratıcı fikirleri olmayan ve neredeyse cansız olarak tanımlar. Hastalar kendileri ile çok düşük bir seviyede ilgilenirler, özgüvenleri düşük ve başkalarına bağımlıdırlar. Başkalarını bir tür benzer çiftler gibi algılarlar. Davranışın bir duruma bağlı olup olmadığı, yada kalıtsal olarak edinilmiş olup olmadığını belirlemek gerekir.

Aleksitimi, bir kişinin duygularını tanımlama, ifade etme ve ayırt etme yeteneğinde zorluk çektiği bir durumdur. Bu durum, bir kişinin duygusal deneyimleri anlamlandırmakta ve diğer insanlarla paylaşmakta güçlük çektiği anlamına gelir. Aleksitimi, psikolojik bir durum olarak tanımlanır ve sıklıkla diğer psikiyatrik rahatsızlıklarla ilişkilendirilir.

Aleksitimi semptomları, kişiden kişiye değişebilir ve şiddeti değişkendir. Bazı belirtiler şunları içerebilir:

1. Duyguları tanımlama ve ayırt etme zorluğu
2. Duyguları ifade etmede zorluk çekme
3. Başkalarının duygularını anlamada güçlük çekme
4. Sınırlı hayal gücü veya yaratıcılık
5. Sıkıntı veya kaygı hissetmek yerine fiziksel semptomlar yaşama
6. İlişkilerde sorun yaşama

Aleksitimi, genellikle kişinin çocukluk döneminde yaşadığı travmalar veya zorluklar, özellikle duygusal ihmal veya istismar, fiziksel veya cinsel istismar, ya da çocukluk döneminde yaşanan diğer stres faktörleri ile ilişkilendirilir. Diğer psikolojik rahatsızlıklarla da ilişkili olabilir, özellikle depresyon, anksiyete, yeme bozuklukları, obsesif-kompulsif bozukluk ve travma sonrası stres bozukluğu gibi durumlarla ilişkilendirilmiştir.

Tedavi, psikoterapi, özellikle duygusal farkındalık ve duygusal düzenleme becerilerini öğretmeyi içeren terapi türleri, örneğin bilişsel-davranışçı terapi ve psikodinamik terapiyi içerebilir. İlaç tedavisi, semptomların yönetilmesine yardımcı olmak için de kullanılabilir, ancak bu tedavi tek başına yeterli değildir. Ayrıca, bir kişinin duygularını ifade etme ve ifade etme becerilerini geliştirmek için yoga, meditasyon veya diğer stres azaltıcı teknikler gibi ilave tedaviler önerilebilir.

EEG’deki (Beynin elektriksel faaliyetlerinin kayıtlanması işlemi) bir frekans değişikliğidir.

Bu durum, gevşeme sonrası dikkat durumuna geçiş sırasında oluşur.

Alfa ablukası, alfa adrenerjik reseptörleri bloke eden bir ilaç tedavisidir. Bu ilaçlar, vazokonstriksiyonu (damarların daralmasını) azaltarak kan damarlarını genişletir ve kan basıncını düşürür. Alfa ablukası, hipertansiyon (yüksek tansiyon) tedavisinde kullanılır ve ayrıca prostat büyümesi gibi diğer durumların tedavisinde de kullanılabilir.

Alfa adrenerjik reseptörleri, vücudun çeşitli bölgelerinde bulunan bir tür nörotransmitter reseptörüdür. Bu reseptörler, norepinefrin ve epinefrin adı verilen hormonlar tarafından uyarılır ve kardiyovasküler sistem, solunum sistemleri ve diğer fonksiyonlar üzerinde etkili olurlar. Alfa ablukasyonu, alfa adrenerjik reseptörlerin bloke edilmesiyle etki eder ve bu da vazodilatasyon (damarların genişlemesi) ve kan basıncının düşürülmesine neden olur.

Alfa ablukasyonu, farklı ilaç grupları tarafından sağlanabilir. Alfa blokerler, reseptörleri doğrudan bloke eden ilaçlardır ve etkileri genellikle hızlıdır. Diğer ilaçlar, örneğin ACE inhibitörleri ve angiotensin II reseptör blokerleri gibi, indirekt olarak alfa adrenerjik reseptörlerin etkilerini azaltarak kan basıncını düşürebilir.

Alfa ablukasyonu, hipertansiyon tedavisinde etkili bir yöntem olabilir, ancak bazı yan etkileri de olabilir. Bu yan etkiler arasında düşük kan basıncı, baş dönmesi, yorgunluk, baş ağrısı, kalp atışında düzensizlik ve cinsel işlev bozuklukları sayılabilir. İlaç tedavisi alırken, alfa ablukasyonu veya herhangi bir diğer ilaç tedavisi için doktorunuzun tavsiyelerine uymak önemlidir.

Bunlar ritmik bir şekilde beyine iletilen dalgalarıdır. Elektroensefalograma (EEG) ile kaydedilirler.

Alfa dalgaları, beyin dalgalarının bir türüdür ve normal olarak insan beynindeki elektriksel aktivitenin bir parçası olarak görülürler. Alfa dalgaları, beyin aktivitesinin frekansı 8-13 hertz (kez/saniye) arasında değişir ve genellikle beyin korteksinin arka bölümlerinde kaydedilir.

Alfa dalgaları, dinlenme ve gevşeme durumları sırasında daha yaygın olarak görülür. Örneğin, bir kişi gözlerini kapattığında ve sakin bir ortamda oturduğunda, alfa dalgalarının üretimi artar. Bu nedenle, alfa dalgaları bazen „dinlenme dalgaları“ olarak da adlandırılır.

Alfa dalgaları, beyin fonksiyonu ve aktivitesi ile ilgili birçok araştırmada incelenmiştir. Örneğin, alfa dalgalarının aktivitesi, görsel dikkat ve algısal süreçlerle ilişkilendirilmiştir. Alfa dalgalarının varlığı, beyin aktivitesinin belirli bir şekilde organize olduğunu gösterir ve beyindeki sinir hücreleri arasındaki iletişimdeki düzenliliğe işaret eder.

Alfa dalgaları, EEG (elektroensefalografi) adı verilen bir teknikle kaydedilir. EEG, beyindeki elektriksel aktivitenin ölçülmesine izin veren bir yöntemdir ve beyin aktivitesinin belirli bir frekans aralığındaki dalgalarını kaydeder. EEG, nörolojik bozuklukların tanısında ve epilepsi, beyin yaralanması, uyku bozuklukları ve diğer beyin hastalıklarının tedavisinde kullanılır.

Alfa dalgalarının beyin fonksiyonu ve aktivitesiyle olan ilişkisi hala araştırma konusudur. Ancak alfa dalgaları, dinlenme ve gevşeme durumlarında beyin aktivitesinin ölçülmesinde ve nörolojik bozuklukların tanısında kullanılan yararlı bir gösterge olabilir.

Bu, EEG’deki (elektroensefalogram) alfa dalgalarının hızlı görünümüdür. Genellikle uyku evrelerinden birinden uyanan ve sakin uyanıklık durumuna geçiş yapan duyusal bir uyaranın ifadesidir. Alfa dalgalarının kendileri EEG’de 8 ila 13 Hertz frekans aralığında olan ve genellikle rahat, gevşemiş uyanıklık veya hafif gevşeme ile (örneğin hayaller veya görselleştirmeler sırasında) üretilen sinyallerdir. Alfa dalgaları derin bir meditasyon aşamasına girerken giderek daha fazla üretilir.

Alfa dalgaları, insan beynindeki elektriksel aktiviteyi ifade eden dalga türlerinden biridir. Beyin dalgaları, beynin farklı alanlarında meydana gelen nöronlar arası elektriksel iletişimi temsil eder. Alfa dalgaları, frekansları yaklaşık olarak 8 ila 12 Hertz (Hz) arasında değişen ve beynin rahatlamış ve dikkat dağıtıcı unsurlardan uzak durduğu durumlarla ilişkilendirilen beyin dalgalarıdır.

Alfa indüksiyonu, alfa dalgalarının kasıtlı olarak teşvik edilmesi veya uyandırılması anlamına gelir. Bu, genellikle meditasyon, derin nefes alma ve rahatlama teknikleri, biofeedback veya nörofeedback gibi yöntemler kullanılarak gerçekleştirilir. Alfa dalgalarının indüklenmesinin amacı, genellikle rahatlama, stres azaltma, konsantrasyon artışı ve daha iyi uyku kalitesi gibi olumlu zihinsel ve fiziksel etkiler elde etmektir.

Alfa indüksiyonu, beynin daha rahat ve dengeli bir duruma geçmesine yardımcı olarak anksiyete ve stresle başa çıkmada etkili olabilir. Aynı zamanda, alfa dalgaları daha yüksek düzeyde yaratıcılık, öğrenme ve hafıza yetenekleri ile de ilişkilendirilmiştir, bu nedenle bu beyin dalgalarının indüksiyonu bu alanlarda performansı artırabilir.

Özetlemek gerekirse, alfa dalgaları (alfa indüksiyonu), beyin dalgalarının rahatlama, konsantrasyon ve zihinsel berraklıkla ilişkilendirilen türüdür ve çeşitli yöntemlerle teşvik edilebilir. Bu indüksiyon süreci, genel yaşam kalitesini artırmaya ve stresle başa çıkmaya yardımcı olabilir.

Bu, esas olarak gönüllü hareketleri tetiklemekten ve postürü kontrol etmekten sorumlu olan ilk veya üst motor nöronudur.

Aslında, tek bir nöron değil, aynı görevi birlikte yerine getiren ve basitlik amacıyla topluca üst motor nöron olarak adlandırılan bir nöronlar topluluğudur.

Alfa motor nöronlar, omurilikten başlayarak kaslara giden nöronlardır. Bunlar, hareket ve kas kasılması için gerekli olan motor sinyalleri iletmekten sorumlu olan nöron tiplerindendir. Alfa motor nöronlar, piramidal ve ekstrapiramidal motor sistemleri olarak adlandırılan iki ana motor sistemden piramidal motor sistemine dahildir.

Alfa motor nöronlar, omurilik içindeki gri maddede yer alan hücre gövdelerinden başlar ve periferik sinir sistemi boyunca uzanarak iskelet kaslarına ulaşır. İskelet kaslarına iletilen sinyaller, kasların kasılmasına ve hareket etmesine neden olur.

İki tür alfa motor nöron bulunur:

1. Ekstrafüzik motor nöronlar: Bu nöronlar, kas liflerinin ekstrafüzik kısmını (kasın dışında bulunan kısımlarını) uyarır. Ekstrafüzik motor nöronlar, genellikle daha büyük ve daha hızlı kasılabilen kas liflerini uyarır.
2. İntrafüzik motor nöronlar: Bu nöronlar, kas liflerinin intrafüzik kısmını (kasın içinde bulunan kısımlarını) uyarır. İntrafüzik motor nöronlar, daha küçük ve daha yavaş kasılabilen kas liflerini uyarır.

Alfa motor nöronlar, kas hareketlerinin hassasiyetini ve koordinasyonunu sağlar. İyi çalışan bir motor sistem, günlük yaşamda hareket etme, tutma, kavrama ve denge gibi işlevlerin yerine getirilmesine izin verir. Alfa motor nöronlarının hasar görmesi veya işlevsiz hale gelmesi, hareket bozuklukları, kas zayıflığı ve koordinasyon sorunlarına yol açabilir.