Ansiklopedi

Aktograf veya aktometre diye adlandırılan bir aktivite ölçüm cihazı yardımıyla hastanın genel motorik aktivitesinin kayıt edilmesidir.

Cihaz, genellikle birkaç gün veya hafta boyunca kesintisiz olarak kol veya ayak bileği üzerinde kol saati gibi takılır. Kayıtlardan kaynaklanan hareket aktivite profili, zaman eksenine bir frekans ve şiddet şeması olarak verilir ve bu kayıt aktogram olarak adlandırılır.

„Actogram“, bir organizmanın veya hayvanın belirli bir zaman dilimi içindeki aktivite düzenini gösteren bir grafiktir. Bu grafik, bir organizmanın biyolojik ritminin analizi için kullanılır.

Actogram, birçok farklı organizma türünde kullanılabilir, ancak en yaygın olarak fareler ve sinekler gibi küçük hayvanlar üzerinde kullanılır. Actogramlar, hayvanların uyku-uyanıklık döngüleri, yemek yeme ve diğer aktivitelerinin zamanlamasını gösterir.

Actogramlar, bir hayvanın biyolojik ritmini analiz etmek için kullanılan çeşitli yöntemlerle oluşturulur. Bu yöntemler arasında, hayvanların hareketlerini izlemek için kullanılan sensörler, ışık ve karanlık düzenlemesi, sıcaklık değişiklikleri ve diğer faktörler yer alır.

Actogramlar, bir hayvanın biyolojik ritmini analiz etmek için önemlidir. Bu analizler, uyku bozuklukları, uykusuzluk, sirkadiyen ritim bozuklukları ve diğer sağlık sorunlarının teşhisinde kullanılabilir. Ayrıca, bu analizler, çeşitli faktörlerin hayvan davranışları üzerindeki etkilerini incelemek için de kullanılabilir.

Actogramlar, hayvan davranışlarının zamanlaması hakkında bilgi sağlar ve bir organizmanın biyolojik ritmini analiz etmek için kullanılan bir araçtır. Bu grafikler, hayvan davranışlarını inceleyen bilim dalları olan biyoloji, nöroloji ve psikoloji gibi birçok farklı alanda kullanılır.

Aktometri, bireyin aktivitesinin ve hareketlerinin ölçümüdür. Bu ölçüm aktografi cihazı ile yapılır.

„Actometri“, bir organizmanın aktivite düzenini ölçmek için kullanılan bir yöntemdir. Bu yöntem, bir organizmanın hareket etme sıklığını, süresini ve zamanlamasını ölçer ve hayvanların biyolojik ritimlerinin analiz edilmesinde kullanılır.

Actometri, birçok farklı organizma türü üzerinde kullanılabilir, ancak genellikle fareler, sıçanlar ve sinekler üzerinde uygulanır. Bu yöntem, bir hayvanın uyku-uyanıklık döngüsü, yemek yeme alışkanlıkları ve diğer aktivitelerinin zamanlamasını ölçer.

Actometri, bir hayvanın hareketlerini izleyerek yapılır. Bu izleme, hayvanların hareketlerini kaydeden sensörler veya kameralar kullanılarak gerçekleştirilebilir. Bu kaydedilen veriler, bir organizmanın hareket etme sıklığını, süresini ve zamanlamasını ölçmek için kullanılır.

Actometri, hayvanların biyolojik ritimleri hakkında bilgi sağlar ve uyku bozuklukları, sirkadiyen ritim bozuklukları ve diğer sağlık sorunlarının teşhisinde kullanılabilir. Ayrıca, bu yöntem, çevresel faktörlerin hayvan davranışları üzerindeki etkilerini incelemek için de kullanılabilir.

Actometri, hayvan davranışlarını inceleyen bilim dalları olan biyoloji, nöroloji ve psikoloji gibi birçok farklı alanda kullanılır. Bu yöntem, bir organizmanın aktivite düzenini ölçmek için kullanılan bir araçtır ve hayvanların biyolojik ritimlerinin analiz edilmesinde önemlidir.

Bir çeşiti Avrupa’da bulunan üç türden oluşan bir bitki cinsidir. Mandragora officinarium, ortak allraune, özellikle kültürel tarihi nedeniyle genellikle bir ritüel veya sihirli bitki olarak görülüyordu.

Adam otu, kötü bir koku salgılayan otsu bitkilerdir. Sapsızdırlar ve çapı 1,5 metreye ulaşabilen yaprak rozet oluştururlar. Bitkinin yaprakları oval, genellikle 5 ila 25 cm uzunluğundadır. Bazen yapraklar 80 cm uzunluğunda da olabilir. Yaprağın üstü buruşuk ve kabarık görünür. Adam otu, genellikle çatallanmış etli, kalın köklere sahiptir. 20 cm uzunluğa kadar uzayabilen kökler genellikle bir insan figürüne benzemektedir.

Radyal simetrik (rotasyonel olarak simetrik) beş yapraklı çiçekler, yaprak rozetinin ortasındaki yaprak akslarında ayrı ayrı dururlar, bazen sarkarlar. 2 ila 7 cm uzunluğunda çiçek sapları vardır. Kadeh (5) 8 ila 18 (20) mm uzunluğundadır, aynı şekle sahip, alt kısımdaki bir kadeh borusuna dönüşen, ancak kadeh loblarından daha kısa olan beş üçgen, uzun, sivri sepalden oluşur. Yaprakları yarım veya daha az kaynaştırılır ve 1 ila 4 cm uzunluğunda, çan şeklinde bir taç oluşturur. Renk yeşilimsi beyaz, sarı, koyu mor, menekşe veya mavidir. Taç lobları geniş veya dar üçgen veya geniş eliptiktir, uçlar körelmiştir. Corolla tüpü, corolla loblarından biraz daha uzun veya önemli ölçüde daha kısadır. Stamenler, tacın tabanın yakınındaki alt yarısında birlikte büyümüşlerdir. Stamenler çiçeğin ortasına doğru kıvrılır ve anterlerden daha uzundur, bunlar (1.5) 3 ila 4 (4.5) mm uzunluğundadır. Bağ dokusu kalın ve etlidir.

Bitki, aynı zamanda zehirli madde olarak da kullanılan çeşitli toksik alkoloidler içerir. Örneğin Skopolamin.

„Adam otu“, „mandrake otu“ veya bilimsel adıyla „Mandragora“ olarak da bilinen zehirli bir bitkidir. Bu bitkinin kökü ve yaprakları, bazı kültürlerde tarihsel ve mitolojik anlatımlarda kullanılmıştır.

Adam otunun yaprakları, morumsu renkli çiçekleri ve tatlı kokusu vardır. Ancak, bitkinin kökü zehirli olduğundan ve bazı bileşenleri halüsinojenik etkiler yarattığından, dikkatli kullanılmalıdır.

Adam otu, tarihsel olarak birçok farklı amaç için kullanılmıştır. Antik çağlarda, insan şeklinde olan kökler, doğurganlık sembolü olarak kullanılmıştır. Orta Çağ’da, adam otu, anestezi ve ağrı kesici olarak kullanılmıştır. Ayrıca, bazı mitolojik hikayelerde ve cadı şövalyelerinin efsanelerinde de yer almıştır.

Bugün adam otu, tıbbi amaçlar için kullanılmaz. Bitki, zehirli olduğu ve yan etkileri nedeniyle tehlikeli olduğu için genellikle uyuşturucu veya halüsinojenik amaçlarla kullanılmaz. Ancak, bazı insanlar hala mitolojik ve tarihsel anlatımların bir parçası olarak adam otuna ilgi duyuyorlar.

Adam otunun etkileri, yutulduğunda veya solunduğunda ortaya çıkabilir ve zehirlenme, kusma, ishal, kalp atışında hızlanma, halüsinasyonlar ve hatta ölüm gibi ciddi yan etkilere neden olabilir. Bu nedenle, adam otu kullanmadan önce bir uzmanla görüşmek ve bitkinin tehlikelerini ve yan etkilerini anlamak önemlidir.

Akut kardiyak aritmiye bağlı serebral iskemi.

Çoğunlukla asistolik veya bradikardik formdadır. Daha az sıklıkla taşikardik formdadır.

„Adams-Stokes hastalığı“, kalp ritim bozukluklarından kaynaklanan beyin fonksiyonlarının aniden bozulmasına neden olan bir hastalıktır. Genellikle kalp bloğu adı verilen bir durumdan kaynaklanır ve kalbin normal olarak çalışmasını engelleyen bir elektrik sinyali sorunu nedeniyle ortaya çıkar.

Adams-Stokes hastalığı, kalp bloğu nedeniyle kanın beyne yeterli bir şekilde ulaşamamasından kaynaklanır. Bu durum, beyin hücrelerinin oksijen ve besin maddeleri açısından yetersiz kalmasına neden olur. Bu, beyin fonksiyonlarının aniden bozulmasına ve hatta geçici bilinç kaybına neden olabilir.

Adams-Stokes hastalığının belirtileri, bayılma, baş dönmesi, çarpıntı, göğüs ağrısı ve nefes darlığı gibi kalp rahatsızlığı belirtilerine benzer. Ancak, hastalığın en belirgin belirtisi, bilinç kaybıdır.

Adams-Stokes hastalığının tedavisi, kalp bloğunu tedavi etmekle başlar. Kalp bloğu, kalbin elektrik sinyallerinin normal şekilde iletilmesini sağlamak için bir kalp pili cihazı yerleştirilerek tedavi edilebilir. Bu tedavi, beyne yeterli kan akışını sağlayarak Adams-Stokes hastalığının belirtilerini hafifletebilir veya ortadan kaldırabilir.

Adams-Stokes hastalığı, ciddi bir sağlık sorunu olabilir ve tedavi edilmediğinde ciddi sonuçlara yol açabilir. Bu nedenle, kalp sorunları veya Adams-Stokes hastalığı belirtileri gösteren herkesin bir doktora görünmesi önerilir.

Adams-Stokes sendromu, sinüs düğümü tutuklanması, SA veya AV blokajı (beyindeki nöbet benzeri kan dolaşımı durması) sonucu nöbet benzeri kısa kardiyak arrest (asistol) nedeniyle oluşan kısa bilinç kaybı durumudur.

Nedenleri genellikle kalp krizine kadar gidebilen kardiyak aritmilerdir, burada ventriküller bu gibi durumlarda bir yedek ritim geliştirir. Terapi genellikle bir kalp pili implantasyonudur. Psikoterapistin bu durumun öncesi ve sonrasında olası tetikleyici psikolojik veya sosyal sorunları tanıması ve tedavi etmesi düşünülebilir.

„Adams-Stokes saldırısı“, „Stokes-Adams sendromu“ veya „kardiyak arrest“ olarak da bilinen bir tıbbi durumdur. Bu durum, kalbin normal şekilde çalışmamasından kaynaklanan ve beyne yeterli kan akışının olmamasına neden olan bir durumdur.

Adams-Stokes saldırısı, kalbin belirli bir bölgesindeki problemler nedeniyle meydana gelebilir. Bu problemler, kalbin düzensiz atması, kalp bloğu, kalp krizi veya kalp yetmezliği gibi faktörlerden kaynaklanabilir.

Adams-Stokes saldırısının belirtileri, aniden ortaya çıkan bayılma, soluk alma zorluğu, çarpıntı, göğüs ağrısı ve terleme gibi belirtilerdir. Bazı durumlarda, Adams-Stokes saldırısı ölümcül olabilir ve acil tıbbi müdahale gerektirir.

Adams-Stokes saldırısının tedavisi, kalp problemlerinin tedavisini içerir. Kalp bloğu veya diğer kalp rahatsızlıkları nedeniyle Adams-Stokes saldırısı yaşayan hastalara kalp pili cihazı yerleştirilerek tedavi edilir. Bu cihaz, kalbin elektrik sinyallerini düzenleyerek normal kalp atışını geri getirir ve beyne yeterli kan akışını sağlar.

Adams-Stokes saldırısının önlenmesi, kalp sağlığına dikkat ederek mümkündür. Sağlıklı bir diyet, egzersiz, sigara içmeme ve stresi azaltma gibi yaşam tarzı değişiklikleri, kalp sağlığına yardımcı olabilir ve Adams-Stokes saldırısı riskini azaltabilir.

Adams-Stokes saldırısı, ciddi bir sağlık sorunu olabilir ve acil tıbbi müdahale gerektirebilir. Bu nedenle, kalp problemleri veya Adams-Stokes saldırısı belirtileri gösteren herkesin bir doktora görünmesi önerilir.

Bunlar, kardiyak aritmiye (ventriküler fibrilasyon) bağlı kardiyak çıkışta uzun süreli kan akışında azalmanın bir sonucu olarak beyindeki oksijen eksikliğinden (beyin anemisi) kaynaklanan kalp çalışmasının azalmasıyla, hayatı tehdit eden bilinç kaybı (senkop; muhtemelen konvülsiyonlarla birlikte) nöbetleridir.

„Adams-Stokes sendromu“, kalp atışındaki anormalliklerden kaynaklanan bir tıbbi durumdur. Bu durum, kalp ritminin aniden yavaşlaması veya durması nedeniyle oluşur ve beyne yeterli kan akışının olmamasına neden olabilir.

Adams-Stokes sendromu, kalp bloğu adı verilen bir durumdan kaynaklanır. Kalp bloğu, kalbin elektrik sinyallerinin normal şekilde iletilmesini engelleyen bir sorundur. Bu durumda, kalp atışı yavaşlar ve hatta durabilir. Bu da beyne yeterli kan akışının olmamasına neden olur ve Adams-Stokes sendromu belirtilerine yol açar.

Adams-Stokes sendromunun belirtileri, soluk alma zorluğu, göğüs ağrısı, çarpıntı, terleme, bayılma ve hatta nöbet geçirme gibi belirtilerdir. Bu belirtiler, beyne yeterli oksijen ve kan akışının olmadığını gösterir ve acil tıbbi müdahale gerektirir.

Adams-Stokes sendromunun tedavisi, kalp bloğunu tedavi etmekle başlar. Kalp bloğu, bir kalp pili cihazı yerleştirilerek tedavi edilebilir. Bu cihaz, kalbin normal elektrik sinyallerinin iletilmesini sağlar ve kalp atışının düzenlenmesine yardımcı olur. Bu tedavi, beyne yeterli kan akışını geri getirerek Adams-Stokes sendromunun belirtilerini hafifletebilir veya ortadan kaldırabilir.

Adams-Stokes sendromu, ciddi bir sağlık sorunudur ve acil tıbbi müdahale gerektirir. Bu nedenle, kalp problemleri veya Adams-Stokes sendromu belirtileri gösteren herkesin bir doktora görünmesi önerilir.

Adaptasyon, uyum için kullanılan teknik terimdir.

Biyoloji ve tıpta aşağıdaki uyum şekilleri mevcuttur:

• Farklı dış koşullarda yaşayan varlıkların veya toplumların davranışlarındaki bir değişiklik,

• Gücrelerin veya dokuların çevre koşullarındaki veya hasarlardaki değişikliklere reaksiyonu, metabolik adaptasyon,

• Canlıların değişen bir çevreye kuşaklar arası adaptasyonu
  

• Duyu sistemlerinin işitme ve duyma gibi uyaran boyutlarına göre ayarlanması.

„Adaptasyon“, bir canlının çevresel koşullara uyum sağlaması sürecidir. Bu süreç, canlının hayatta kalabilmesi ve üreyebilmesi için gerekli olan özellikleri ve davranışları geliştirmesini içerir.

Adaptasyon, canlıların yaşadıkları ortama uyum sağlaması yoluyla gerçekleşir. Canlılar, doğal seçilim adı verilen süreçte daha iyi uyum sağlayan özelliklere sahip olan bireylerin hayatta kalması ve üremesi nedeniyle bu özellikleri miras alırlar. Bu nedenle, zamanla, bir türde daha iyi uyum sağlayan özelliklerin ortaya çıkması beklenir.

Adaptasyon, fiziksel özellikler ve davranışlar şeklinde olabilir. Fiziksel adaptasyon örnekleri arasında, bazı hayvanların renklerinin çevrelerine uyum sağlaması, kuşların gagalarının farklı şekillerde olması veya insanların yüksek rakımlarda daha az oksijene ihtiyaç duyması sayılabilir. Davranışsal adaptasyon örnekleri arasında ise, hayvanların göç etmesi, bazı bitkilerin kuru dönemlerde yapraklarını dökmesi veya insanların farklı iklim koşullarına uyum sağlaması sayılabilir.

Adaptasyon, canlıların yaşamlarını sürdürmek ve türlerinin devamını sağlamak için önemlidir. Ancak, insan aktiviteleri gibi çevresel değişiklikler nedeniyle, bazı canlı türleri adaptasyon sürecinde zorlanabilir veya yok olabilir. Bu nedenle, doğal yaşam alanlarını koruma ve çevresel değişikliklere uyum sağlamak için çözümler üretme önemlidir.

Vücudun stresi önlemek veya stresi düzenlemek için çok sayıda seçeneği vardır (uyum mekanizmaları). Bu mekanizmaların işlevine genel olarak uyum mekanizması denir.

Her türlü tahriş, vücutta stresli bir durum yaratır. Bunlar, ısı, soğuk, röntgen ışınları, zehirlenmeler gibi dış etkiler, yada hormonlar veya güçlü duygular gibi iç faktörlerden kaynaklanabilir. Bu uyaranlar, hipofiz bezinde ve 3 aşamada ilerleyen adrenal korteksin artan hormon salgılanması ile hipofiz bezindeki bir reaksiyonu çözer:

1. Alarm reaksiyonu (vücudun, sıcaklık ve kan basıncında düşmeye ve karşı şok fazında kısmen gerileyen diğer şok belirtilerine yol açan savunmalarının harekete geçirilmesi),

2. Direnç aşaması (direnç; bu aşama, hasar birkaç gün içinde ölüme yol açmadıysa oluşur, çünkü organizma alarm durumunda kalıcı olarak tutulamaz; inflamatuar savunmada artış)
   

3. Tükenme aşaması (ikinci aşamada herhangi bir iyileşme meydana gelmediğinde oluşur; stres çok şiddetli ise veya çok uzun süre devam ederse, ayar adrenal korteksin tükenmesi yoluyla çöker.

Stres yükü üçüncü aşamanın ötesinde devam ederse veya adaptasyon sendromunda aşırı bir savunma varsa, adaptasyon hastalıkları ortaya çıkabilir.

1. Stresin neden olduğu kortikoidlerin veya büyüme hormonunun (somatotropik hormon STH) salınmasında mutlak bir artış veya azalma,

2. Bir yandan adrenokortikotropik hormon (ACTH) ve glukokortikoidlerin, diğer yandan STH ve mineral kortikoidlerin bir stres durumunda verilmesinde bir uyumsuzluk,

3. Stres sırasında metabolik bozuklukların ortaya çıkması. Sonuç olarak, etkilenen organın STH, ACTH veya kortikoidlere reaksiyonu, gerekirse durum fenomeni veya

4. Sinir sistemi, karaciğer ve böbrek gibi adaptasyon sendromunun gelişiminde olağanüstü bir rol oynayan hipofiz adrenal sisteminin yanı sıra diğer organların da ortaya çıktığı olgusu. Anormal tepki gösterirlerse, hastalığın nedeni olabilirler.

Adaptasyon sendromunun kendisi hastalığa neden olmaz, aksine vücuda verilen zarara karşı vazgeçilmez bir savunma reaksiyonudur.

„Adaptasyon hastalıkları“ veya „uyum rahatsızlıkları“, bir kişinin çevresel koşullara uyum sağlamakta zorlanması sonucu ortaya çıkan sağlık sorunlarıdır. Bu durum, insanların yaşamlarını sürdürmek için gereken günlük aktivitelere uyum sağlayamamasına neden olabilir.

Adaptasyon hastalıkları, bir kişinin çevresindeki koşullara uyum sağlamakta zorlanması sonucu ortaya çıkabilir. Örnek olarak, bir kişinin farklı bir iklimde yaşamaya başlaması, yeni bir işe başlaması, bir ülkeye taşınması veya bir felaket veya travma sonrası yaşanan değişiklikler sayılabilir.

Adaptasyon hastalıklarının belirtileri, kaygı, depresyon, uyku bozuklukları, sosyal izolasyon, öfke veya saldırganlık gibi psikolojik semptomlar olabilir. Fiziksel semptomlar arasında ise baş ağrısı, sindirim sorunları, kas ağrıları ve halsizlik sayılabilir.

Adaptasyon hastalıklarının tedavisi, semptomların şiddetine ve hastalığın nedenine bağlı olarak değişebilir. Tedavi, kişinin çevreye uyum sağlamasına yardımcı olacak terapi, ilaçlar veya yaşam tarzı değişiklikleri gibi çeşitli yöntemleri içerebilir.

Adaptasyon hastalıklarının önlenmesi, yeni bir çevreye uyum sağlamadan önce iyi hazırlanmak ve olası zorlukları önceden ele almakla mümkündür. Bu nedenle, yeni bir çevreye geçiş yapmadan önce iyi bir araştırma yapmak, planlamak ve destek almak önemlidir.

Bu, vücudun ısı, enfeksiyonlar, radyasyon ve stres gibi dış uyaranlara genel reaksiyonları için kullanılan kolektif bir terimdir.

„Adaptasyon sendromu“, bir kişinin stresle başa çıkma becerisini etkileyen bir tıbbi durumdur. Bu durum, insanların yaşamlarındaki stresli durumlara uyum sağlama sürecinde ortaya çıkar ve fiziksel ve psikolojik semptomlara neden olabilir.

Adaptasyon sendromu, vücudun uzun süreli stresli koşullara yanıt vermesiyle ortaya çıkar. Bu stresli durumlar arasında, finansal sorunlar, iş stresi, ilişki sorunları, sağlık sorunları veya hayat değişiklikleri sayılabilir. Adaptasyon sendromu, stresli koşulların süresi, yoğunluğu ve kişinin stresle başa çıkma becerisi ile ilişkilidir.

Adaptasyon sendromunun belirtileri arasında, kaygı, depresyon, uyku bozuklukları, sindirim sorunları, baş ağrısı, kas gerginliği ve halsizlik gibi semptomlar sayılabilir. Bu semptomlar, stresli koşullara uyum sağlama sürecinde ortaya çıkar ve kişinin hayat kalitesini düşürebilir.

Adaptasyon sendromunun tedavisi, semptomların şiddetine ve nedenine bağlı olarak değişebilir. Tedavi, stresle başa çıkma becerilerini geliştirmeye, yaşam tarzı değişiklikleri yapmaya ve psikolojik destek almaya yöneliktir. Terapi, meditasyon veya yoga gibi gevşeme teknikleri, egzersiz yapma, sağlıklı beslenme ve uyku düzeni gibi yaşam tarzı değişiklikleri, stresle başa çıkma becerisini artırabilir.

Adaptasyon sendromunun önlenmesi, stresle başa çıkmayı öğrenmek ve stresli durumlarda kendini korumakla mümkündür. Kişinin ihtiyaçlarını tanıması, sınır koyma becerilerini geliştirmesi ve stresli durumlarla başa çıkmak için çözümler bulması önemlidir. Ayrıca, uygun dinlenme, beslenme ve egzersiz gibi sağlıklı yaşam alışkanlıkları, stresle başa çıkma becerilerini geliştirmeye yardımcı olabilir.

Addefaji, açgözlülük, abur cubur yemek yeme alışkanlığı için kullanılan terimdir. Diğer şeylerin yanı sıra, psikolojik nedenleri olabilir.

„Addefaji“, bir kişinin normalden çok daha fazla yemek yeme eğiliminde olması ve kontrol edilemeyen bir açlık hissi yaşaması durumudur. Bu durum, genellikle psikolojik nedenlerden kaynaklanır ve sağlık sorunlarına yol açabilir.

Addefaji, bir kişinin psikolojik olarak zayıf olduğu veya depresyonda olduğu durumlarda ortaya çıkabilir. Stres, endişe, yalnızlık ve sıkıntı gibi duygusal faktörler, kişinin yeme alışkanlıklarını etkileyebilir. Ayrıca, beslenme bozuklukları, diyet kısıtlamaları ve obezite de addefajiye neden olabilir.

Addefajinin belirtileri arasında, normalden çok daha fazla yemek yeme, kontrol edilemeyen açlık hissi, sık sık yeme krizleri yaşama, hızlı yeme ve yemek yeme sonrası suçluluk hissi sayılabilir. Bu semptomlar, sağlık sorunlarına ve obeziteye yol açabilir.

Addefaji tedavisi, semptomların şiddetine ve nedenine bağlı olarak değişebilir. Tedavi, yeme davranışlarını değiştirme, sağlıklı beslenme ve egzersiz planları, psikolojik destek veya ilaç tedavisi gibi çeşitli yöntemleri içerebilir. Tedavinin amacı, kişinin yeme davranışlarını kontrol etmesine ve sağlıklı bir yaşam tarzı benimsemesine yardımcı olmaktır.

Addefajinin önlenmesi, stresle başa çıkmak, sağlıklı beslenme alışkanlıkları benimsemek ve egzersiz yapmak gibi sağlıklı yaşam alışkanlıklarının benimsenmesiyle mümkündür. Ayrıca, düzenli olarak yemek yeme alışkanlığı edinmek, yemeklerinizi yavaş yavaş yemek ve su içmek gibi yeme davranışlarını kontrol etmeye yönelik adımlar da alınabilir.