Bu kör ya da sağır olma korkusudur.
Agnofobi, bilinmezlikten veya bilinmeyen şeylerden korkma durumudur. Bu tür korkular, insanların yeni durumlarla, bilmediği insanlarla veya belirsiz sonuçlarla karşılaştığında yaşadığı endişe ve stresle ilişkilidir. Agnofobi, belirsizlik ve kontrol eksikliği duygusundan kaynaklanabilir ve bireyin günlük yaşamını ve işlevselliğini etkileyebilir.
Agnofobi, sosyal fobi, anksiyete bozuklukları veya travma sonrası stres bozukluğu gibi diğer ruhsal durumlarla ilişkili olabilir. Ayrıca, bireyin kişilik özellikleri, geçmiş deneyimleri ve stresle başa çıkma becerileri, agnofobi gelişiminde rol oynayabilir.
Agnofobi tedavisi, bireye özgü terapi yaklaşımlarıyla gerçekleştirilir. Genellikle, bilişsel davranışçı terapi (CBT) veya maruz bırakma terapisi gibi yöntemler kullanılır. Bilişsel davranışçı terapi, kişinin düşünce ve inançlarını sorgulamalarına ve daha sağlıklı düşünce kalıpları geliştirmelerine yardımcı olur. Maruz bırakma terapisi, bireyin kademeli olarak bilinmeyen durumlarla karşılaşmasını ve bu durumlarla başa çıkma becerilerini geliştirmesini sağlar. Ayrıca, anksiyete ve stresle başa çıkma stratejilerini öğrenmek ve uygulamak da agnofobi tedavisinde önemlidir.
Bu terim, tanrı gibi daha yüksek bir varlığın varlığını veya yokluğunu ilgilendiren bazı varsayımların, özellikle teoloji felsefi görüşünü ifade eder.
Açıklanamayan, temelde açıklığa kavuşturulmaması veya yaşamla alakasız olmaması.
Agnostisizm, Tanrı’nın veya üstün bir varlığın varlığı veya yokluğu hakkında kesin bilgi sahibi olunamayacağı fikrini temel alan bir düşünce sistemidir. Agnostisizm, Yunanca „bilinmeyen“ anlamına gelen „agnostos“ kelimesinden türetilmiştir. Terim, İngiliz bilim adamı Thomas Henry Huxley tarafından 1869 yılında ortaya atılmıştır.
Agnostisizm, teizm ve ateizm arasında bir konumda bulunur. Teizm, Tanrı’nın veya tanrıların varlığına inanırken, ateizm bu tür varlıkların yokluğunu savunur. Agnostisizm ise, Tanrı’nın varlığı veya yokluğu hakkında kesin bir bilgi sahibi olunamayacağını ve bu nedenle herhangi bir tarafı desteklemenin mantıksız olduğunu belirtir.
Agnostisizm, bilginin sınırlı ve doğası gereği kısıtlı olduğu düşüncesine dayanır. Agnostikler, insanların dini inançlar hakkındaki kesin bilgilere ulaşamayacağını ve bu nedenle herhangi bir dini inancı kesin olarak benimsemenin rasyonel olmadığını düşünür. Agnostisizm, aynı zamanda, bilimsel ve mantıksal yöntemlerle elde edilemeyen bilgilerin varlığını kabul eden bir felsefi yaklaşımı temsil eder.
Agnostisizm, dini ve felsefi inançlar üzerinde çok çeşitli etkileri olan geniş bir düşünce yelpazesini kapsar. Bazı agnostikler, dini inançların ve uygulamaların değerli olabileceğini ve insanların manevi ihtiyaçlarını karşılamada önemli bir rol oynayabileceğini kabul ederken, diğerleri bu tür inançların ve uygulamaların insanlar arasında anlaşmazlıklara ve çatışmalara neden olduğunu düşünür.
Agnozi duyusal bilgiyi işleme yetersizliğidir.
Hafıza kaybı yada dikkat eksikliği olmadığı halde etkilenen kişinin nesneleri, kişileri, sesleri, şekilleri, kokuları tanıma yeteneğinin kaybıdır.
Agnozi, beyindeki hasar veya disfonksiyon nedeniyle önceden bilinen nesneleri, insanları veya sesleri tanıma yeteneğinin kaybıdır. Bu durum, görsel, işitsel veya dokunsal bilgiyi işleme kabiliyetindeki bozulma nedeniyle ortaya çıkar ve genellikle felç, beyin tümörü, Alzheimer hastalığı veya travmatik beyin hasarı gibi beyin hasarına bağlı durumların bir sonucu olarak görülür.
Agnozi, farklı türlerde olabilir. İşte bazı agnozi türleri:
- Görsel agnozi: Görsel agnozi, nesneleri, yüzleri veya renkleri tanıyamama durumudur. Bu tür agnozi, görsel bilgiyi işlemeden sorumlu beyin bölgelerindeki hasara bağlıdır.
- İşitsel agnozi: İşitsel agnozi, sesleri ve konuşmayı tanıyamama durumudur. Bu tür agnozi, işitsel bilgiyi işlemeden sorumlu beyin bölgelerindeki hasara bağlıdır.
- Dokunsal agnozi: Dokunsal agnozi, dokunma duyusunu kullanarak nesneleri tanıyamama durumudur. Bu tür agnozi, dokunsal bilgiyi işlemeden sorumlu beyin bölgelerindeki hasara bağlıdır.
Agnozi tedavisi, altta yatan nedeni ele almayı ve kaybedilen tanıma becerilerini yeniden kazanmayı amaçlar. Tedavi yaklaşımları, beyin hasarının nedenine ve agnozi türüne bağlı olarak değişir. Tedavi genellikle rehabilitasyon, fiziksel terapi, dil ve konuşma terapisi, mesleki terapi ve bilişsel terapi gibi çok disiplinli bir yaklaşım içerir. Bu terapiler, beynin hasar görmemiş bölgelerini kullanarak kaybedilen becerileri yeniden kazanmaya ve günlük yaşamda bağımsızlığı artırmaya yardımcı olabilir.
