Ansiklopedi

Aktif bileşenin emilimi, dağılımı, metabolizmaya katılımı ve metabolizmadan atılımı.

Aktif bileşenin farmasötik formdan serbest bırakılması, bir ilacın etkin maddesinin (aktif bileşenin) ilaç formülasyonundan (tablet, kapsül, merhem, vb.) serbest hale gelmesi ve vücuda etkisini göstermeye başlaması sürecidir. Bu süreç, ilacın etkili bir şekilde çalışabilmesi için kritik öneme sahiptir ve ilacın biyoyararlanımı üzerinde önemli bir etkisi vardır.

Farmasötik formdan serbest bırakılma süreci, ilaç formülasyonunun yapısına, aktif bileşenin kimyasal özelliklerine ve uygulama yöntemine bağlı olarak değişebilir. Örneğin, oral yolla alınan bir tablet, mide asidi ve sindirim enzimleriyle temas ettikçe parçalanır ve aktif bileşenler bağırsaklardan emilir. Bu süreç, aktif bileşenin dolaşıma girmesini ve ilaç etkisini göstermeye başlamasını sağlar.

Bazı ilaç formülasyonları, aktif bileşenin kontrollü veya uzun süreli salınımını sağlamak için özel olarak tasarlanmıştır. Bu tür ilaçlar, aktif bileşenin vücuda daha düşük dozlarda ve daha uzun süreler boyunca salınmasını sağlayarak, tedavinin etkinliğini artırır ve yan etkileri azaltır.

Aktif bileşenin farmasötik formdan serbest bırakılması, ilaçların güvenli ve etkili bir şekilde kullanılabilmesi için önemli bir parametredir. Bu süreç, ilaç geliştirme ve formülasyon çalışmalarında dikkate alınması gereken kritik bir faktördür.

Bu, birinin rüya içeriğine müdahale ettiği özel bir hayal kurma türüdür.

Aktif hayal gücü, bilinçli bir şekilde hayal kurma sürecini kullanarak, duygusal, zihinsel ve fiziksel deneyimler yaratma ve keşfetme yöntemidir. Bu süreç, zihnin iç dünyasında çeşitli durumlar, senaryolar ve imgeleri canlandırarak, duyusal ve duygusal deneyimler yaratmayı amaçlar. Aktif hayal gücü, yaratıcılığı ve problem çözme becerilerini geliştirmeye yardımcı olabilir ve kişinin iç dünyasında yeni anlayışlar kazanmasını sağlar.

Aktif hayal gücü, psikoterapide ve danışmanlıkta, özellikle Carl Gustav Jung’un analitik psikolojisi ve psikodinamik terapilerde kullanılan önemli bir tekniktir. Bu teknik, bireyin bilinçdışı düşünceleri ve duygularıyla daha derin bağlantı kurmasına ve bu süreçte bilinçaltında saklı olan anıları, düşünceleri ve duyguları keşfetmesine yardımcı olur.

Aktif hayal gücü çalışmaları, genellikle rehberlik eşliğinde veya bireysel olarak yapılan rahatlama ve meditasyon tekniklerini içerir. Birey, belirli bir tema veya sorun etrafında zihninde canlandırmalar yaparak, bu süreçte ortaya çıkan imgeler ve duyguları keşfeder. Bu deneyimler, kişinin iç dünyasındaki zorluklarla baş etme, duygusal çözülme sağlama ve kişisel gelişim için faydalı olabilir.

Aktif hayal gücü aynı zamanda yaratıcı süreçlerde, özellikle sanat, edebiyat ve müzik gibi alanlarda, yeni fikirler ve ilham kaynakları bulmak için de kullanılabilir.

Aktif unutma, korku ve utanç nedeni ile oluşurken, uyku ve rahatlama pasif unutma olarak işlev görür.

Aktif unutma, beynin özellikle işe yaramayan, gereksiz veya rahatsız edici bilgileri bilinçli veya bilinçsiz olarak silme sürecidir. Bu süreç, kısa vadeli hafızanın etkinliğini artırarak, beynin daha önemli bilgileri hatırlamasına ve işlemesine odaklanmasını sağlar. Aktif unutma, bilişsel işleyişin ve zihinsel sağlığın temel bir yönüdür.

Aktif unutma, beynin daha verimli çalışmasına yardımcı olur ve bilişsel kaynakları daha iyi yönetmesini sağlar. Unutma süreci, yaşanan olayların anımsanmasında ve bilgilerin işlenmesinde önemli olan nöral bağlantıların güçlendirilmesi veya zayıflatılması ile ilgilidir. Gereksiz veya önemsiz bilgiler unutulduğunda, beyin daha önemli ve kullanışlı bilgileri daha kolay hatırlayabilir ve işleyebilir.

Aktif unutma aynı zamanda, duygusal dengeyi sağlamada ve zihinsel sağlık açısından önemli bir rol oynar. Özellikle travmatik deneyimler, rahatsız edici düşünceler ve duygular gibi zararlı ve rahatsız edici bilgilerin unutulması, kişinin duygusal yükünü hafifletir ve daha sağlıklı bir zihinsel durum elde etmesine yardımcı olur.

Ancak, aktif unutma sürecinin her zaman sağlıklı olduğu söylenemez. Zaman zaman, önemli bilgilerin veya değerli anıların yanlışlıkla unutulması durumlarında, bu süreç olumsuz etkiler yaratabilir. Bu nedenle, aktif unutma süreci, bireyin yaşam kalitesi ve zihinsel sağlığı için dikkatle değerlendirilmelidir.

Bu, oyun teorisinden, oyundaki çocuksu merak ve keşif davranışının analizine dayanan bir terimdir. Bir oyuncu oyunda gerginlik yaratmaya, sürdürmeye ve çözmeye çalışarak gerginlik eğrisi ile sonuçlanan bir aktivasyon çemberi gerilim ve çözüm arasında tekrarlayan bir ilişki olarak tanımlanır.

Basitçe söylemek gerekirse, gerilimin tekrar tekrar oluşturulduğu ve sonra aniden azaltıldığı gerginliğin oluşturulması ve azaltılması meselesidir.

Aktivasyon çemberi, motivasyon, enerji ve uyanıklık düzeylerinin değişimini açıklamak için kullanılan bir kavramdır. Bu terim, enerji ve uyanıklık düzeylerinin zamanla ve farklı durumlarla nasıl değişebileceğini gösteren bir çember şeklinde düşünülür. Aktivasyon çemberi, beynin farklı alanlarındaki nöral aktivitenin artması ve azalması ile ilgilidir.

Aktivasyon çemberi, beş ana enerji ve uyanıklık düzeyini kapsar:

1. Uyku: Enerji düzeylerinin en düşük olduğu ve nöral aktivitenin azaldığı durumdur.
2. Uyanıklık: Uyanık ve dikkatli olduğumuz, enerji düzeylerinin arttığı ve nöral aktivitenin yükseldiği durumdur.
3. Odaklanma: Yoğun bir şekilde bir göreve veya düşünceye odaklandığımız ve enerji düzeylerinin daha da yükseldiği durumdur.
4. Uyarılma: Enerji ve uyanıklık düzeylerinin daha da arttığı, heyecan ve korku gibi güçlü duyguların yaşandığı durumdur.
5. Tükenme: Enerji düzeylerinin sonunda düşmeye başladığı ve uyanıklık düzeyinin azaldığı durumdur.

Aktivasyon çemberi, bireyin motivasyon, enerji ve uyanıklık düzeylerinin nasıl değişebileceğini gösteren bir model olarak kullanılabilir. Bu model, bireyin enerji ve motivasyon düzeylerini optimize etmeye ve uygun düzeyde uyanıklık sağlamaya yardımcı olacak stratejiler geliştirmesine yardımcı olabilir.

Bu, çocuklukta, motorik huzursuzluk, dürtüsellik ve dikkatsizlik gibi temel semptomlarla karakterize edilen ve yetişkinliğe yaklaşık % 50 oranında geçerek devam eden bir rahatsızlıktır.

Etkilenen çocukların kolayca dikkati dağılır, dikkat (konsantrasyon) çabaları ve bu çabaların başarısı diğerlerine oranla daha düşüktür (faaliyetler sık sık değiştirilir ve çalışma veya görevler kesintiye uğrar, bu da özellikle çocuğun başka biri tarafından yönlendirmesi gerektiği faaliyetlere yöneltir), dürtüsel reaksiyon ve hiperaktivite daha belirgindir. (örneğin, etkilenen çocuklar bir şey yapma sırası gelene kadar bekleyemez ve aniden sırası gelmeden ve düşünmeden harekete geçer, başkalarına müdahale eder ve geri durma ile ilgili büyük problemler yaşarlar). Bozukluk ayrıca hiperaktivite belirtileri olmadan da ortaya çıkabilir (hayalperest: etkilenen çocuklar rüyadaymış gibi görünür ve kendi düşüncelerinde kaybolurlar, çok hassastırlar, genellikle söylenenleri dinlemezler ve unutmazlar), bu durum çoğunlukla kız çocuklarında olur.

Aktivite ve dikkat bozukluğu, genellikle dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) olarak da adlandırılır ve bireylerin dikkatlerini sürdürmede, dürtülerini kontrol etmede ve hiperaktiviteyle baş etmede zorluk yaşadığı bir nörolojik durumdur. DEHB, çocukluk çağında başlar ve bazı durumlarda yetişkinliğe kadar devam edebilir. Hem çocuklar hem de yetişkinler bu durumdan etkilenebilir.

DEHB, üç ana belirti grubu ile karakterize edilir:

1. Dikkat eksikliği: Bireylerin odaklanmada, dikkatlerini sürdürmede ve görevleri tamamlamada zorluk yaşaması.
2. Hiperaktivite: Aşırı enerjik, sürekli hareket halinde ve yerinde duramayan bireyler.
3. Dürtü kontrol bozukluğu: Bireylerin düşünmeden hareket etme eğilimi ve dürtülerine direnememe.

DEHB’nin kesin nedeni bilinmemekle birlikte, genetik faktörler, nörokimyasal dengesizlikler ve beyin yapılarında anormallikler gibi çeşitli faktörlerin bu duruma katkıda bulunduğu düşünülmektedir. DEHB teşhisi, çocukların ve yetişkinlerin davranışlarını, yaşam kalitesini ve akademik başarısını önemli ölçüde etkileyebilir.

DEHB tedavisi genellikle ilaç tedavisi, davranışçı terapi ve yaşam tarzı değişikliklerini içerir. İlaç tedavisi, dikkati artırmaya ve hiperaktivite ve dürtü kontrolünü iyileştirmeye yardımcı olan merkezi sinir sistemi uyarıcıları kullanır. Davranışçı terapi, öz-disiplin, zaman yönetimi ve organizasyon becerilerini geliştirmeye yöneliktir. Yaşam tarzı değişiklikleri, uygun uyku düzeni, düzenli egzersiz ve dengeli beslenme gibi sağlıklı alışkanlıkları benimsemeyi içerir.

DEHB’nin erken teşhisi ve uygun tedavisi, etkilenen bireylerin yaşam kalitesini önemli ölçüde artırabilir ve akademik, sosyal ve iş hayatında başarı şansını yükseltebilir.

Bu eğilim nedensel atıfta bir eğilimdir. Aktör genellikle eylemini dış nedenlere bağlarken, bir gözlemci aynı eylemi iç faktörlere bağlar.

Basitçe söylemek gerekirse, insanlar başkalarının davranışlarını kendi iradeleriyle ilişkilendirme eğilimindeyken, kendi davranışlarını çevrenin baskısı altında çevrenin zoruyla yapmış oldukları görüşündedirler.

Aktör-gözlemci çarpıtma eğilimi, insanların kendi davranışlarını değerlendirirken ve başkalarının davranışlarını değerlendirirken farklı açılardan bakma eğilimini ifade eden bir sosyal psikoloji kavramıdır. Bu eğilim, insanların kendi davranışlarını içsel faktörlerden ziyade dışsal faktörlerle açıklama eğiliminde olmalarına, ancak başkalarının davranışlarını değerlendirirken içsel faktörlere daha fazla vurgu yapmalarına yol açar.

Aktör-gözlemci çarpıtma eğilimi şu şekilde örneklerle açıklanabilir:

1. Bir öğrenci bir sınavda başarısız olduğunda, kendi başarısızlığını dışsal faktörlere (ör. yetersiz ders materyalleri, haksız sorular) bağlayabilir. Ancak aynı öğrenci başka bir öğrencinin başarısızlığını değerlendirirken, başarısızlığın nedenini o öğrencinin içsel faktörlerine (ör. tembellik, düşük zeka düzeyi) bağlayabilir.
2. Bir çalışan, bir projeyi zamanında tamamlamadığında, bu durumu dışsal faktörlerle (ör. yetersiz kaynaklar, ekip üyelerinin işbirliği eksikliği) açıklayabilir. Ancak aynı çalışan, bir meslektaşının projeyi zamanında tamamlamamasını değerlendirirken, meslektaşının içsel faktörlerine (ör. beceriksizlik, özensizlik) daha fazla odaklanabilir.

Aktör-gözlemci çarpıtma eğilimi, insanların sosyal değerlendirmelerinde ve yargılarında önyargı ve haksızlık yaratır. Bu eğilimi anlamak ve farkında olmak, insanların başkalarının davranışlarını ve motivasyonlarını daha adil ve doğru bir şekilde değerlendirmelerine ve empati kurma becerilerini geliştirmelerine yardımcı olabilir.