Ansiklopedi

Bu ani ve geçici (yani geçici) bir bilinç durumu daralmasıdır. Aynı zamanda etkilenenlerin dış uyaranlara yalnızca sınırlı bir ölçüde veya çevreye sadece sınırlı ölçüde veya yanlış veya hatta hiç tepki vermedikleri biliç seviyesinin bulanıklaşması vardır.

Etkilenenler artık algılayamazlar. Geniş anlamda gerçeklikle hayal arası bir durumu olan yetersiz bilgi ve bilinç hali vardır. Alaca karanlık hali ile deliryum arasında ayırt edilmesi zor bir benzerlik vardır. Etkilenenler akut organik psikozlar ile dezoryantasyon ve karışıklık semptomları gösterirler.

Alacakaranlık durumunda birkaç güne kadar devam eten saatlerce süren trans hali gösterirler. Bu durum bazı nadir durumlarda haftalarca sürdüğü de gözlemlenmiştir.

Etkilenenlerin bazı durumlarda sadece biraz dikkatinin dağılmış olduğu ve harici olarak başka göze çarpan bir durumunun olmadığı durumları da mümkündür.

Alacakaranlık durumları, ensefalitli psikojenik şok gibi psikojenik bozuklukları olan diğer şeylerin yanı sıra ortaya çıkar.

Yaşla ilgili dolaşım bozuklukları gibi vasküler beyin hasarı, travma ve travmatik beyin hasarı gibi ciddi fiziksel yaralanmalarla birlikte, epilepside ve ayrıca epileptik nöbet sonrası ortaya çıkan bir postictal alacakaranlık durumu olarak ortaya çıkabilir. Bazen de alkolün ve diğer maddelerin kötüye kullanılması bu duruma sebep olabilir.

Etkilenenlerin dışarıya yönelik ve dışarıya doğru göze çarpan davranışlarında düzensiz alaca karanlık halinden bahsedilebilir.

Durum, kişinin dikkatinin içe doğru yönlendirilmesi durumunda, etkilenenlerin düşünme süreçleri bozulduğundan, yanıltıcı yanlış anlamalar ve halüsinasyonlar oluşur.

Genel olarak, etkilenenlerin hareket etme yeteneği bozulmadan kalmaktadır.

Alacakaranlık hali çoğunlukla kalitatif bir bilinç bozukluğudur ve bunu genellikle etki süresi boyunca amnezi izler.

Alaca karanlık hali, güneşin ufuktan henüz doğmadığı veya batmış olduğu, ancak hala yeterli ışık sağladığı dönemdir. Alaca karanlık hali, günün başlangıcında ve sonunda oluşan bu geçiş dönemlerini ifade eder. Alaca karanlık hali, genellikle gökyüzünün renklerinde ve ışık seviyelerinde değişikliklerle karakterizedir.

Alaca karanlık hali üç ana türe ayrılır:

1. Sivil alacakaranlık: Güneşin ufuktan 6 derece altında olduğu zaman dilimidir. Sivil alacakaranlık sırasında, çoğu insan dışarıda yapılan etkinlikler için yeterli ışığı sağlar. Bu süre zarfında araç sürmek için genellikle farlara gerek duyulmaz.
2. Nautik alacakaranlık: Güneşin ufuktan 6 ila 12 derece altında olduğu zaman dilimidir. Bu dönemde, ufuk çizgisi hala görülebilir ve denizciler için navigasyon amaçlı gözlem yapmak mümkündür. Bu nedenle, „nautik“ terimi bu tür alacakaranlık için kullanılır.
3. Astronomik alacakaranlık: Güneşin ufuktan 12 ila 18 derece altında olduğu zaman dilimidir. Bu süre zarfında, gökyüzü karanlıklaşır ve gökbilimciler için gözlem yapmak daha uygun hale gelir. Astronomik alacakaranlık, gecenin tam karanlık olduğu süre ile gece gözlemlerine başlamak için ideal bir zaman dilimidir.

Alaca karanlık halleri, mevsimlere ve coğrafi konuma bağlı olarak farklılık gösterir. Dünyanın kutup bölgelerinde, alaca karanlık halleri daha uzun sürebilir ve bazı durumlarda güneşin hiç batmadığı veya hiç doğmadığı dönemlerle karşılaşılabilir.

Ayrıca temporal (loblu) epilepsi, psikomotor nöbetler.

Alacakaranlık hali nöbetleri, epilepsi nöbet türü olan ve genellikle bilinç bulanıklığı ve farkındalık kaybı ile karakterize olan nöbetlerdir. Bu terim, tipik olarak, nöbet sırasında kişinin ne tamamen bilinçli ne de tamamen bilinçsiz olduğu durumları anlatmak için kullanılır. Başka bir deyişle, bu nöbetler sırasında kişi alacakaranlık benzeri, yarı uyanık bir hali yaşar.

Alacakaranlık hali nöbetleri, genellikle temporal lob epilepsisiyle ilişkilidir. Temporal loblar, beynin her iki tarafında bulunan ve hafıza, duygu ve dil işleme gibi önemli işlevlere sahip olan alanlardır. Alacakaranlık hali nöbetleri, beyindeki elektriksel aktivitenin anormal bir şekilde artması ve yayılması nedeniyle ortaya çıkar.

Alacakaranlık hali nöbetlerinin belirtileri şunları içerebilir:

1. Ani başlangıç ve bitiş
2. Bilinç bulanıklığı ve dikkat dağınıklığı
3. Hafıza kaybı veya karışıklık
4. Duygusal değişiklikler, özellikle korku, panik veya öfke
5. Karmaşık otomatik davranışlar, kişi farkında olmadan yapar (örneğin, elbiselerini düzeltme, düğmelerle oynama, ağız hareketleri)
6. Hareket koordinasyonunda zorluk

Alacakaranlık hali nöbetlerinin tedavisi, nöbetlerin şiddetine ve sıklığına, neden olan altta yatan duruma ve kişinin yaşına ve genel sağlığına bağlı olarak değişir. Tedavi seçenekleri şunları içerebilir:

1. İlaç tedavisi: Anti-epileptik ilaçlar, nöbetleri kontrol altına almak ve sıklığını azaltmak için kullanılır.
2. Vagus siniri stimülasyonu: Vagus sinirine düzenli elektriksel uyarılar gönderen bir cihaz kullanılarak nöbet sıklığı ve şiddeti azaltılabilir.
3. Cerrahi müdahale: Nöbetlerin başladığı beyin bölgesinin cerrahi olarak çıkarılması, bazı durumlarda etkili bir tedavi seçeneği olabilir.

Alacakaranlık hali nöbetleri yaşayan kişiler, nöbetleri yönetmek ve yaşamlarının kalitesini artırmak için doktorları ve diğer sağlık profesyonelleri ile birlikte çalışmalıdır.

Hastayı yatalak yapmadan uyku halindeki alacakaranlık durumuna sokması gereken, tedaviye dirençli şiddetli şizofrenik veya manik, depresif veya epileptik uyarılma durumlarının tedavisi için kas içi, intravenöz veya oral nöroleptiklerin kullanıldıldığı tedavi için kullanılan terim.

Alacakaranlık tedavisi, özellikle mevsimsel duygudurum bozukluğu (SAD) gibi bazı depresyon türlerini tedavi etmek için kullanılan bir ışık tedavisi şeklidir. Bu tedavi, kış aylarında azalan güneş ışığı nedeniyle ortaya çıkan enerji eksikliği ve duygudurum değişikliklerini hedef alır. Alacakaranlık tedavisi, sabahları ve akşamları düzenli olarak parlak ışığa maruz kalmayı içerir, bu da güneşin doğuşu ve batışı arasındaki gün ışığı süresini uzatarak enerji düzeylerini ve duygudurumu iyileştirmeyi amaçlar.

Alacakaranlık tedavisi, genellikle özel olarak tasarlanmış parlak ışık kutuları kullanılarak uygulanır. Bu cihazlar, güneş ışığına benzeyen ancak ultraviyole ışınlar içermeyen bir ışık kaynağı sağlar. Tedavi sürecinde, kişi sabahları ve akşamları belirli bir süre boyunca ışık kutusuna yakın bir mesafede oturur. İdeal maruz kalma süresi ve mesafesi, kişinin ihtiyaçlarına ve cihazın özelliklerine bağlı olarak değişir.

Alacakaranlık tedavisi, SAD ve diğer depresyon türleri için etkili bir tedavi seçeneği olabilir. Tedavinin faydaları şunları içerir:

1. Duygudurumun iyileştirilmesi
2. Enerji düzeylerinin artırılması
3. Uyku kalitesinin iyileştirilmesi
4. Odaklanma ve konsantrasyonun artırılması

Alacakaranlık tedavisi, genellikle düşük yan etkilere sahip olup, diğer depresyon tedavi yöntemleriyle birlikte uygulanabilir. Bununla birlikte, bu tedavi herkes için uygun olmayabilir. Özellikle göz rahatsızlığı olan kişiler veya bipolar bozukluk yaşayanlar, alacakaranlık tedavisine başlamadan önce doktorlarıyla konuşmalıdır.

Alacakaranlık tedavisi, özellikle kış aylarında yaşanan depresyon belirtileri için etkili bir yöntemdir. Bu tedavi, diğer depresyon tedavileri ile birlikte kullanılarak duygudurum ve enerji seviyelerini iyileştirmeye yardımcı olabilir.

Esansiyel ve esansiyel olmayan uyaranları ayırt etme yeteneği.

Alan bağımlılığı, bir bireyin belirli bir mekân veya ortamla ilişkili olarak aşırı bağlılık, duygusal yatırım ve/veya güvende hissetme ihtiyacı yaşaması durumudur. Bu terim, genellikle mekân veya ortamın kişiye sağladığı rahatlama, destek ve güvence nedeniyle bireyin bu alanlara olan bağımlılığını anlatmak için kullanılır.

Alan bağımlılığı örnekleri şunları içerebilir:

1. Ev bağımlılığı: Ev bağımlılığı, bir kişinin kendi evine duyduğu aşırı bağlılık ve güvende hissetme ihtiyacıdır. Bu durum, sosyal fobiden, aşırı kaygıdan veya dış dünyayla başa çıkma zorluğundan kaynaklanabilir. Ev bağımlılığı yaşayan bireyler, evlerinden ayrılmaktan kaçınabilir ve sosyal etkileşimlerde bulunmaktan rahatsızlık duyabilirler.
2. İş bağımlılığı: İş bağımlılığı, bir kişinin iş ortamına ve çalışma rutinine aşırı bağlılık göstermesidir. İş bağımlılığı yaşayan bireyler, işleri dışında başka aktivitelerle ilgilenmekte zorlanabilir ve boş zamanlarını nasıl değerlendirecekleri konusunda endişe duyabilirler.
3. Okul bağımlılığı: Okul bağımlılığı, özellikle öğrenciler ve akademisyenler arasında görülen, eğitim ve akademik başarıyla ilgili aşırı bağlılık durumudur. Okul bağımlılığı yaşayan bireyler, sosyal yaşamlarını ve kişisel ilişkilerini ihmal edebilir ve sürekli olarak eğitim ve akademik hedeflerine odaklanabilirler.

Alan bağımlılığı, bireyin yaşam dengesini ve genel yaşam kalitesini olumsuz yönde etkileyebilir. Alan bağımlılığı yaşayan bireyler, zaman içinde sosyal izolasyon, sınırlı yaşam deneyimleri ve duygusal problemler yaşayabilirler. Bu durumun üstesinden gelmek için bireyler, profesyonel yardım alarak ve yaşamlarında daha dengeli bir yapı oluşturarak alan bağımlılığının olumsuz etkilerini azaltabilirler.

Çevresel önemi olan mekanik olmayan eylem teorisi.

Merkezcil ve merkezkaç kuvvetlerin kendiliğinden organizasyonu.

Alan teorisi, sosyal psikoloji ve Gestalt psikolojisi alanlarında ortaya çıkan ve bireyin davranışlarını, deneyimlerini ve algılarını anlamak için sosyal, psikolojik ve çevresel faktörlerin etkileşimini inceleyen bir kavramdır. Alan teorisine göre, bireyin deneyimleri ve davranışları, kişisel özelliklerle çevresel koşullar arasındaki dinamik etkileşimlerin bir sonucudur.

Kurt Lewin, alan teorisinin öncülerinden biridir ve bu teorinin temel prensiplerini şu şekilde özetlemiştir:

1. Davranış, bireyin iç dünyası ve çevresel faktörlerin etkileşimiyle belirlenir.
2. İnsan deneyimi ve davranışı, bireyin yaşadığı ve algıladığı „yaşam alanı“ (ya da „psikolojik alan“) içinde ele alınmalıdır.
3. Yaşam alanı, bireyin iç dünyası, çevresel koşullar ve sosyal bağlamların birleşimidir ve bu faktörlerin her biri davranışı etkileyebilir.
4. Yaşam alanındaki değişiklikler, deneyim ve davranıştaki değişikliklere yol açabilir.
5. Bireylerin deneyimleri ve davranışları, yaşam alanındaki güçlerin ve gerilimlerin dengesine bağlıdır.

Alan teorisi, sosyal psikoloji ve Gestalt psikolojisi için önemli bir temeldir ve insan davranışlarını anlamak için bütünsel bir yaklaşım sunar. Bu teori, insan deneyimini ve davranışını karmaşık ve dinamik bir süreç olarak kabul eder ve bireyin deneyimlerini ve davranışlarını anlamak için çevresel ve sosyal faktörlerin dikkate alınması gerektiğini vurgular.

Alan teorisi, insan davranışının ve deneyiminin anlaşılması için birçok sosyal psikoloji ve Gestalt psikoloji çalışmasının temelini atmıştır. Bu teori, insanlar arası ilişkiler, liderlik, öğrenme, motivasyon ve çatışma çözme gibi konuların incelenmesine katkıda bulunmuştur.

Bu, fenilalanin – tirozin metabolizmasındaki bir bloğun neden olduğu resesif kalıtsal bir metabolik bozukluktur.

Albinizm, melanin adı verilen pigmentin üretiminde bir eksiklik nedeniyle ortaya çıkan genetik bir durumdur. Melanin, deri, saç ve gözlerde bulunan ve renk sağlayan bir pigmenttir. Albinizm, bireylerin deri, saç ve gözlerinde renk eksikliğine neden olur ve bu durum, çok hafiften şiddetli eksikliğe kadar değişebilir.

Albinizm, otozomal resesif bir kalıtım yoluyla geçer, yani hem anneden hem de babadan etkilenen genin bir kopyası alınmalıdır. Durum, dünya genelinde farklı etnik gruplarda ve popülasyonlarda görülebilir.

Albinizm, iki ana kategoriye ayrılabilir:

1. Oküler albinizm: Bu tip albinizm, sadece gözleri etkiler ve melanin eksikliği nedeniyle gözlerde renk değişiklikleri ve görme problemleri ortaya çıkar.
2. Oculocutaneous albinizm (OCA): Bu tip albinizm, gözler, deri ve saçları etkiler ve melanin eksikliği nedeniyle bu bölgelerde renk değişiklikleri yaşanır.

Albinizm belirtileri şunları içerebilir:

1. Deride, saçlarda ve gözlerde pigment eksikliği
2. Gözlerde renk değişiklikleri
3. Gözlerde hızlı hareketler (nistagmus)
4. Astigmatizma, miyopi veya hipermetropi gibi görme bozuklukları
5. Işığa karşı hassasiyet (fotofobi)
6. Gözlerin doğru bir şekilde odaklanamaması (göz koordinasyon problemleri)

Albinizmin tedavisi yoktur, ancak durumun etkilerini yönetmek ve yaşam kalitesini artırmak için önlemler alınabilir. Görme problemlerini yönetmek için gözlük, kontakt lensler veya göz ameliyatları kullanılabilir. Ayrıca, albinizmli bireylerin cilt kanseri riski daha yüksek olduğundan, güneş koruyucu ve uygun giysilerle güneşten korunma önemlidir.

Sonuç olarak, albinizm, melanin üretimindeki genetik bir eksiklik nedeniyle ortaya çıkan bir durumdur. Albinizmli bireyler, güneşten korunma ve görme problemlerini yönetmek için uygun önlemler alarak yaşamlarının kalitesini artırabilirler.

Bu, beyin sıvısındaki (beyin omurilik sıvısı) gama globülinlerinde bir artış olup, protein konsantrasyonu normal kalır. Bu değişiklik nörosifilizin veya bir beyin tümörünün varlığının erken bir göstergesi olabilir.

Albumino-kolloidal ayrışma (albuminocolloid dissociation), esas olarak tıbbi laboratuvar ortamlarında kullanılan ve özellikle protein elektroforezi gibi testlerde saptanan bir terimdir. Bu durum, serum proteinlerinin, özellikle albümin ve globulinlerin oranındaki bir değişikliği ifade eder.

Albümin ve globulinler, kan plazmasında bulunan proteinlerin iki ana grubudur. Albümin, plazma proteinlerinin en büyük bölümünü oluşturur ve sıvı dengesini, kan basıncını ve besin taşımayı düzenler. Globulinler ise bağışıklık sistemi fonksiyonlarında önemli bir rol oynarlar ve antikor üretimine katkıda bulunurlar.

Albumino-kolloidal ayrışma durumunda, albümin ve globulin oranında bir değişiklik gözlemlenir. Albümin seviyeleri azalırken, globulin seviyeleri artar. Bu durum, çeşitli hastalıklar ve durumlarla ilişkilendirilebilir, örneğin;

1. İltihaplı süreçler: İltihaplanma, albümin düzeylerini düşürürken, globulin düzeylerini yükseltir ve bu durum, albümin ve globulin oranındaki değişikliğe yol açar.
2. Karaciğer hastalıkları: Karaciğer, albümin üretiminin ana merkezidir ve karaciğer fonksiyonlarının bozulması albümin düzeylerinin düşmesine neden olabilir.
3. Kanser: Kanserli durumlar, albümin seviyelerinin azalmasına ve globulin seviyelerinin artmasına yol açabilir, çünkü bağışıklık sistemi ile ilişkili olan globulinlerin üretimi artar.
4. Nefrotik sendrom: Nefrotik sendrom, böbreklerin hasar görmesi ve protein kaybına neden olan bir durumdur. Bu, albümin seviyelerinin düşmesine ve globulin seviyelerinin artmasına neden olabilir.

Albumino-kolloidal ayrışma, çeşitli hastalıklar ve durumlarla ilişkili olabileceği için, bu durumu değerlendiren doktorlar, altta yatan nedeni teşhis etmek ve uygun tedaviyi başlatmak için kapsamlı bir değerlendirme yaparlar.

Bunlar, önceden hazırlanmış, içmeye hazır (RTD) veya tasarımcı içecekler olarak da bilinen hazır ve içinde alkol içeren tatlı içeceklerdir.

1990 yılının ortalarından beri Alman devletinin pazarında bulunmakta ve genellikle votka veya viski gibi alkollü içeceklerin yanı sıra limonata, meyve suları veya diğer şekerli içeceklerden oluşmaktadır. Alkolün tadı içindeki tatlı içecekler ile örtülüdür. Düşük fiyatlardan satılmasının yanı sıra, Alcopops’u partiler ve etkinliklerde popüler bir içecek haline gelmiştir. Alkollün tipik acı tadı yoktur. Alkol şeker ve karbonik asit ile karıştırıldığı için, normal alkollü içeceklerden daha hızlı kana karışır, bu da zehirlenmeye yol açar. Birçok genç insan Alcopops içerek içeriğindeki alkolü fark etmeden susuzluklarını giderir. Böylece özellikle gençler hızlı bir şekilde yüksek dozda alkol tüketirler. Gençlerin vücudu genellikle bu kadar yüksek miktarda alkol işlemek için henüz gelişmediğinden, zehirlenmeler çok hızlı bir şekilde ortaya çıkar ve bu da tehlikeli çok tehlikeli durumlar yaratabilir.

Alkol içeren karışık içeceklerin üretimi yeni bir fenomen değildir. Alcopops olarak pazarlanması diğer alkol satıcılarının kazançlarını düşürdü. Bu durum 1980 yılından 2001 yılına kadar keskin bir düşüşle devam etti. Bu eğilim, özellikle genç bir kitleye özel olarak hazırlanmış önemli reklam çabası ve yeni pazarlama stratejileri içeren Alcopops’un tanıtımıyla tersine döndü. Şimdi Alcopops’un satışı, bazı alkollü içecek üreticilerinin satışlarının neredeyse yarısını oluşturuyorlar. Bu içecekler genellikle süpermarketler ve içecek mağazalarında bulunmadan önce kulüpler ve barlar aracılığıyla pazarlanmaktadır – özellikle gençlerin satın almaları bu şekilde teşvik edilmektedir.

Ortalama olarak, bu içeceklerin alkol içeriği hacimce % 5-6’dır. Alkol içeriğine ek olarak, Alcopops’un yüksek kalorili içeriği de not edilmelidir. Özellikle şeker ve alkol yüksek kalorili tedarikçilerdir. Ticari olarak satılan iki şişe Alcopops, patates kızartmasının kalori miktarına ulaşabilir. Ek olarak, Alcopops genellikle alerjik reaksiyonlara neden olduğundan şüphelenilen katkı maddeleri ve koruyucular da içerir. Ayrıca, bu içecekler genellikle tatlandırıcılar ve renklendiricilerle çok yoğun bir şekilde zenginleştirilmiştir.

Alcopops, genellikle genç yetişkinler ve gençler arasında popüler olan, tatlı ve meyve aromalı alkollü içeceklerdir. Alcopops, çeşitli alkollü içeceklerle karıştırılan soda, meyve suyu veya diğer tatlandırıcılar içerir ve düşük ila orta düzeyde alkol içerir. İçerdiği alkol genellikle fermente şekerler veya şeker bazlı alkollerle yapılan bir tür içki olan malt içeceği veya likör bazlıdır.

Alcopops, şarap soğukları, malt içecekleri ve pre-mixed kokteyller gibi kategorilere ayrılabilir. Örnek olarak, sert limonata, sert soda ve bazı meyve aromalı malt içecekler gibi popüler ürünler bulunmaktadır. Alcopops, genellikle renkli şişelerde veya kutularda sunulur ve pazarlama stratejileri genellikle genç tüketicilere yöneliktir.

Alcopops, alkollü içeceklerin tüketimi ve alkolle ilgili zararlar konusunda bazı endişelere yol açmıştır. Bu içeceklerin hoş tatları ve düşük alkol içeriği, özellikle gençler ve genç yetişkinler arasında aşırı tüketimi teşvik edebilir. Alcopops’un düşük maliyeti ve kolay erişilebilirliği, alkol kullanımının başlangıcını hızlandırabilir ve alkol bağımlılığı riskini artırabilir. Bu nedenle, alcopops ve benzeri ürünlerin satışı ve tüketimi üzerinde düzenlemeler ve sınırlamalar uygulayan birçok ülke bulunmaktadır.

Bu, mineral metabolizması üzerinde özel bir etkisi olan adrenal korteksin bir hormondur.

Aldosteron, böbrek üstü bezlerinin adrenal korteks bölgesinde üretilen bir hormondur. Aldosteron, vücuttaki sıvı ve elektrolit dengesi üzerinde önemli bir rol oynar ve böbrekler, kalp, damarlar ve diğer dokuların işlevlerini etkiler.

Aldosteron, vücuttaki sodyum ve potasyum dengesini düzenleyen bir mineralokortikoid hormondur. Böbreklerde, aldosteron, kan dolaşımındaki sodyumun geri emilimini artırır ve idrardan sodyum atılımını azaltır. Bu, kan basıncının artmasına ve vücutta sodyum seviyesinin korunmasına yardımcı olur. Ayrıca, aldosteron potasyum atılımını artırır ve böylece vücuttaki potasyum seviyelerini düzenler.

Aldosteron, böbrek üstü bezi korteksinde, renin-angiotensin-aldosteron sistemi (RAAS) adı verilen bir dizi hormonal tepkime yoluyla üretilir. Bu sistem, böbreklerin kan basıncını düzenlemesi ve elektrolit dengesini koruması için önemlidir.

Aldosteron hormonunun yüksek seviyeleri, hiperaldosteronizm adı verilen bir duruma yol açabilir. Bu durum, hipertansiyon (yüksek tansiyon), kalp yetmezliği ve elektrolit dengesizliği gibi problemlere neden olabilir. Düşük aldosteron seviyeleri, hipoadosteronizm adı verilen bir duruma yol açabilir ve bu durum, elektrolit dengesizliği ve düşük kan basıncına neden olabilir.

Aldosteronun vücuttaki sıvı ve elektrolit dengesi üzerindeki önemi, tıbbi tedavide de kullanılır. Özellikle hiperaldosteronizm tedavisinde, aldosteron antagonistleri olarak adlandırılan ilaçlar kullanılır. Bu ilaçlar, aldosteron hormonunun etkisini azaltarak kan basıncını ve elektrolit dengesini düzenler.

Aleksitimi, hastanın farklılaşmamış duyguları zorlukla ifade edebileceği gerçeğini gösterir, ancak belirli korkular / saldırganlık ve düşüncesi sadece somut gerçeklikle ilgilidir.

Hasta ile ilgilenenler hastaları yaratıcı fikirleri olmayan ve neredeyse cansız olarak tanımlar. Hastalar kendileri ile çok düşük bir seviyede ilgilenirler, özgüvenleri düşük ve başkalarına bağımlıdırlar. Başkalarını bir tür benzer çiftler gibi algılarlar. Davranışın bir duruma bağlı olup olmadığı, yada kalıtsal olarak edinilmiş olup olmadığını belirlemek gerekir.

Aleksitimi, bir kişinin duygularını tanımlama, ifade etme ve ayırt etme yeteneğinde zorluk çektiği bir durumdur. Bu durum, bir kişinin duygusal deneyimleri anlamlandırmakta ve diğer insanlarla paylaşmakta güçlük çektiği anlamına gelir. Aleksitimi, psikolojik bir durum olarak tanımlanır ve sıklıkla diğer psikiyatrik rahatsızlıklarla ilişkilendirilir.

Aleksitimi semptomları, kişiden kişiye değişebilir ve şiddeti değişkendir. Bazı belirtiler şunları içerebilir:

1. Duyguları tanımlama ve ayırt etme zorluğu
2. Duyguları ifade etmede zorluk çekme
3. Başkalarının duygularını anlamada güçlük çekme
4. Sınırlı hayal gücü veya yaratıcılık
5. Sıkıntı veya kaygı hissetmek yerine fiziksel semptomlar yaşama
6. İlişkilerde sorun yaşama

Aleksitimi, genellikle kişinin çocukluk döneminde yaşadığı travmalar veya zorluklar, özellikle duygusal ihmal veya istismar, fiziksel veya cinsel istismar, ya da çocukluk döneminde yaşanan diğer stres faktörleri ile ilişkilendirilir. Diğer psikolojik rahatsızlıklarla da ilişkili olabilir, özellikle depresyon, anksiyete, yeme bozuklukları, obsesif-kompulsif bozukluk ve travma sonrası stres bozukluğu gibi durumlarla ilişkilendirilmiştir.

Tedavi, psikoterapi, özellikle duygusal farkındalık ve duygusal düzenleme becerilerini öğretmeyi içeren terapi türleri, örneğin bilişsel-davranışçı terapi ve psikodinamik terapiyi içerebilir. İlaç tedavisi, semptomların yönetilmesine yardımcı olmak için de kullanılabilir, ancak bu tedavi tek başına yeterli değildir. Ayrıca, bir kişinin duygularını ifade etme ve ifade etme becerilerini geliştirmek için yoga, meditasyon veya diğer stres azaltıcı teknikler gibi ilave tedaviler önerilebilir.