Görüş alanının belirli bir tipteki gangliyon hücrelerinin nöral aktivite ile reaksiyona girdiği alanlar.
Alım alanları, duyusal sinir hücrelerinin veya nöronların uyaranları algılama ve iletmeye başladığı yerlerdir. Nöronların bu bölgeleri, genellikle çevreden gelen uyaranlara karşı duyarlıdır ve bu uyaranları elektriksel sinyallere dönüştürerek sinir sistemi boyunca iletim sağlar. Alım alanları, beyindeki çeşitli alanlara bağlanarak farklı duyusal bilgilerin işlenmesini sağlar.
Alım alanları, duyusal modaliteye (görme, işitme, dokunma, tat ve koku) ve nöron türüne göre farklılık gösterir. Örneğin, görsel alım alanları retina üzerindeki fotoreseptör hücrelerde bulunurken, işitsel alım alanları iç kulakta bulunan saç hücrelerine bağlıdır.
Alım alanlarının boyutu ve şekli, duyarlılık düzeyini ve uyaranın algılanma özelliklerini belirler. Örneğin, vücudun farklı bölgelerindeki somatosensoriyel (dokunma) alım alanları, hassasiyet ve dokunma algısının ayrıntılarını belirler. Parmak uçlarındaki alım alanları küçük ve yoğun olarak dağılmıştır, bu nedenle dokunma hassasiyeti yüksektir. Buna karşılık, sırttaki alım alanları daha büyük ve daha az yoğundur, bu nedenle dokunma hassasiyeti daha düşüktür.
Alım alanları kavramı, nörobiyoloji ve duyusal sistemlerin çalışılmasında önemli bir rol oynar ve bu alanlardaki araştırmalar, duyu organlarının ve beyin işlevlerinin daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunur.
Davranışsal alışkanlıklar, sürekli tekrarlama ile sürdürülen, bazen bilinçsiz ve sosyal olarak tolere edilen, sinirli davranış alışkanlıkları veya tikler.
Alışkanlık, belirli bir durum, uyarıcı veya düşünceyle tetiklenen ve zamanla otomatik hale gelen davranışsal veya zihinsel bir modeldir. Alışkanlıklar, tekrarlanan uygulamalar ve deneyimler sonucunda oluşur ve beyinde öğrenme ve bellek ile ilgili yapıların etkileşimiyle şekillenir.
Alışkanlıklar, günlük yaşamda enerji ve zihinsel çaba tasarrufu sağlar, çünkü otomatikleşen davranışlar ve düşünceler daha az bilinçli kontrol ve dikkat gerektirir. Alışkanlıklar, kötü veya zararlı olabilecek (ör. sigara içme, sağlıksız beslenme) ya da sağlıklı ve yararlı olabilecek (ör. düzenli egzersiz, diş fırçalama) davranışlar içerebilir.
Beyinde, alışkanlık oluşumu ve kontrolü başlıca bazal gangliyonlar adı verilen yapılarla ilişkilidir. Bu yapılar, özellikle striatum ve dopamin sistemi ile ilişkili olarak, ödül ve güçlendirme mekanizmalarıyla alışkanlık oluşumunda önemli bir rol oynar. Bu mekanizmalar, alışkanlıkların pekiştirilmesine ve otomatik hale gelmesine yol açar.
Alışkanlıkları değiştirmek veya yeni alışkanlıklar kazanmak, zorlu bir süreç olabilir. Bu süreçte başarı, alışkanlığın farkında olmak, niyet ve motivasyonu sürdürmek, olumlu ve uygun hedefler belirlemek ve başarıya ulaşmak için adım adım ilerlemekle ilişkilidir. Bu süreç, bireysel çaba ve zamanla, bazen profesyonel yardım (ör. psikolog, yaşam koçu) alarak gerçekleştirilebilir.
Artan tolerans ile bağımlılığın başlangıcının ön aşaması.
„Alışma“ terimi, bir uyaranın tekrarlanan veya sürekli sunulması sonucunda, organizmanın duyarlılığının azalması veya cevabının zayıflaması sürecine işaret eder. Alışma, öğrenme ve adaptasyon süreçlerinin temel bir bileşenidir ve tüm canlılarda, insanlar ve hayvanlar dahil olmak üzere, gözlemlenir. Alışma, beyinde duyusal ve sinir sistemleriyle ilgili değişikliklerle gerçekleşir ve organizmanın dikkat ve enerji kaynaklarını daha önemli veya yeni uyaranlara yönlendirmesine yardımcı olur.
Örneğin, bir odada sürekli çalışan bir saat sesine maruz kaldığınızda, başlangıçta saat sesini belirgin bir şekilde algılarsınız. Ancak zamanla, saat sesi aynı kalmış olsa bile, onu algılamanız ve dikkatinizi vermeniz azalır. Bu, alışma sürecinin bir sonucudur.
Alışma, duyusal uyaranlara (ör. ışık, ses, koku) ve iç duyumlar (ör. açlık, susuzluk) kadar sosyal ve duygusal uyaranlara (ör. bir arkadaşın sürekli şakaları) da uygulanabilir. Alışma, öğrenme ve adaptasyon süreçlerini etkileyen karmaşık bir fenomendir ve çeşitli davranışsal ve nörobiyolojik mekanizmalarla ilişkilidir.
