Etkileşim bozuklukları, sosyal ve iletişimsel becerilerde sorunların olduğu bir dizi psikiyatrik ve gelişimsel bozuklukları ifade eder. Bu tür bozukluklar, bireylerin başkalarıyla etkileşim kurma, sosyal ipuçlarını anlama, duygusal ifadeleri doğru bir şekilde yorumlama ve duygusal bağlantı kurma yeteneklerini etkileyebilir.
Etkileşim bozuklukları çocukluk döneminden itibaren başlayabilir ve yaşam boyu devam edebilir. Bu bozukluklar, otizm spektrum bozukluğu (OSB), sosyal anksiyete bozukluğu, dil ve konuşma bozuklukları, iletişim bozuklukları ve sosyal beceri bozukluğu gibi çeşitli durumları içerir.
Bu tür bozuklukların belirtileri, bireyden bireye farklılık gösterebilir ancak genellikle aşağıdaki gibi özellikleri içerir:
1. Sosyal etkileşimde zorluklar: Göz teması kurmada güçlük, duygusal ifadeleri anlamada zorluk, başkalarının sosyal ipuçlarına uygun şekilde yanıt verememe gibi zorluklar yaşanabilir.
2. Dil ve iletişim zorlukları: Konuşma gecikmesi, dil bilgisi ve sözel ifade zorlukları gibi dil ve iletişimle ilgili sorunlar görülebilir.
3. Tekrarlayıcı davranışlar: Tekrarlayıcı ve sınırlı ilgi alanları, sabit ritüeller veya hareketler sergileme sıklıkla görülür.
4. Sosyal kaygı: Sosyal etkileşimleri kaçınma, sosyal durumlarda yoğun kaygı duyma gibi sosyal anksiyete belirtileri görülebilir.
Etkileşim bozuklukları, bireyin sosyal ve akademik yaşamını olumsuz etkileyebilir. Erken tanı ve uygun müdahaleler, bireylerin sosyal becerilerini ve iletişim yeteneklerini geliştirmelerine yardımcı olabilir.
Tedavi yaklaşımı, bireyin özelliğine ve ihtiyacına göre değişebilir. Erken müdahale ve çeşitli terapiler (örn. davranış terapisi, konuşma terapisi, sosyal beceri eğitimi) genellikle etkileşim bozukluklarının yönetiminde kullanılır. Tedavi, bireyin yaşına, bireysel güçlüklere ve ailenin desteğine göre uyarlanır.