Sihirli mantarlar, halüsinojenik aktif maddelerden psilosibin ve psilosin içerdikleri için psikoaktif etkiye sahip olan mantarlardır. Bu mantarlar LSD ilacına benzer şekilde etki ederler. Bu mantarlar daha kısa bir etki süresine sahiptirler. Psilosibin ve qsilosin aktif maddelerini içeren 100’den fazla mantar türü vardır.
Bugün Meksika bölgesindeki Aztekler bu mantarları binlerce yıl önce ritüellerde ve başka amaçlar için sarhoş edici olarak kullandılar. Bu mantarlara Nanakatl veya Teonanacatl ismini vererek Tanrıların Yiyeceği diye adlandırdılar. Bu mantarlar için kullanılan bugünün isimleri ise daha çok hareket tarzına dayanan psikoaktif mantarlar veya halüsinojenik mantarlar yada sihirli mantarlar olarak yaygınlaşmıştır.
1957 yılında LSD’nin keşfi ve sihirli mantarlardaki etkili madde olan psilosibin ve psilosini izole eden ilk araştırmacı Albert Hofmann oldu. Ana aktif bileşenlerin kimyasal yapıları, benzer etkileri gösteren LSD ile yakından ilişkilidir. 1960 yılında psilosibin, Sandoz farmasötik şirketi tarafından deneysel ve psikoterapötik amaçlar için sentetik olarak üretilmiş bir preparat olarak pazarlandı.
Vücudun metabolizması, psilosibini, vücudun nörotransmitter serotoninine benzeyen psilosine dönüştürür. Bu nedenle, ağırlıklı olarak serotonin reseptörlerine bağlanır, bu yüzden psilosinden halüsinojenik bir etki gelir. Etki toplam 6 saat sürer ve yaklaşık 3 saat sonra azalmaya başlar. Etki süresi ve etki şekli de kullanılan doza bağlıdır. 12 ila 20 miligram arasındaki saf dozlarda, psilosibin normal bir halüsinojen gibi davranır, bu nedenle derin tüketicinin ruh haline, beklentilerine ve çevrelerine bağlı olarak ciddi psikolojik değişikliklere neden olabilir.