Zeka bozukluğu, bir kişinin entelektüel yeteneklerinin, özellikle de biliş, dil, motor beceriler veya sosyal becerilerdeki gecikmeli veya eksik gelişmedir.
Kural olarak, bu durum çocukluktan beri var olan zihinsel işlevlerde, engellilik derecesine bağlı olarak ek sosyal ve nörolojik, duyusal veya kardiyovasküler semptomlarla oluşan bir azalmadır. Bu durum sosyal, bilişsel ve duygusal yeteneklerine karşılık gelen bozukluklarına yol açar. Pasiflik, düşük hayal kırıklığı toleransı, düşük benlik saygısı, dürtü kontrolü eksikliği ve saldırganlık eğilimi azalmış zekanın tipik sonuçlarıdır.
Zekadaki azalmanın şiddeti, standart zeka testleri temelinde belirlenir ve kolay, ılımlı, zor ve şiddetli olarak ayrılır.
Egzersiz ve rehabilitasyon, biraz da olsa entelektüel becerileri ve sosyal uyumu geliştirebilir.