1905 yılında Binet-Simon testi ile A. Binet tarafından yapılan zihinsel performansın çocuk ve ergenlerin zeka gelişim düzeyi ölçüsünün açıklamasıdır.
Normal çocukların söz konusu zeka görevlerini çözdükleri ortalama yaş olarak verilir. Binet-Simon testi, ilgili yaş grupları için mümkün olduğunca net olması gereken artan zorluk derecesine sahip görevlerden oluşuyordu.
Örneğin, normal olarak geliştirilen sekiz yaşında bir çocuk, kendisinin ve alt yaş gruplarının tüm görevlerini çözebilmeli, ancak dokuz yaşındaki çocukların görevlerini çözememelidir. Bir çocuk yaş grubundaki tüm görevleri tamamlayamamışsa, daha düşük bir zeka yaşı vardır. Çocuk daha büyük yaş gruplarının görevlerini de çözebildiyse, zeka yaşı daha yüksektir.
William Stern 1912 yılında zeka yaşı ile yaşama yaşını ayırdı. Stern’in formülü ile ilgili sorun, zeka yaşının yaştan daha yavaş artmasıdır. Sonuç olarak, zeka yaşı (IQ) yaşam boyunca sürekli azalır.
Stern tarafından sunulan zekanın ölçüsü formülü:
IQ = IA / LA * 100 (IA: zeka yaşı – LA: yaşadığı yaş).
Stern’in formülü artık zeka yaşını belirlemek için kullanılmaz.
IQ günümüzde bu tanıma göre değil, bir sapma katsayısı olarak belirlenir.
İstihbarat bölümü, bir kişinin genel zihinsel performansını değerlendirmek için bir parametredir. Bu, sonucu aynı dönemdeki ve benzer yaştaki insanlarınki ile karşılaştırılan bir istihbarat testi kullanılarak belirlenir. Toplam popülasyonun test sonuçları için dağılım tahmini ve ortalama 100 ve standart sapma 15 ile normal bir dağılıma yeniden ölçeklendirildi. Bu nedenle, insanların yaklaşık 2/3’inde 85 ila 115 arasında bir IQ bulunur. IQ 100’den ne kadar saparsa, benzer IQ’ya sahip olan insanlar o kadar az bulunur.